بریده‌هایی از کتاب رازهای خدا: کشف راز پنهان

همه دیده‌هایم به من می‌آموزد برای همه ندیده‌هایم به آفریدگار اعتماد کنم.

تا وقتی از کسی کینه دارید، او زندگی شما را اداره می‌کند و شما آزاد نیستید. شاید فکر کنید دارید او را تنبیه می‌کنید، اما فقط خود را تنبیه می‌کنید. او درد شما را حس نمی‌کند.

تا وقتی از کسی کینه دارید، او زندگی شما را اداره می‌کند و شما آزاد نیستید. شاید فکر کنید دارید او را تنبیه می‌کنید، اما فقط خود را تنبیه می‌کنید. او درد شما را حس نمی‌کند.

با خدا همیشه فردایی هست.

در قله کوه باورداشتن خدا ساده است؛ اما وقتی در دره‌ای تاریک هستیم و احساس تنهایی می‌کنیم، ایمانمان آزموده می‌شود.

«انسان راهش را در دل خود طراحی می‌کند، اما خدا گام‌ها را مشخص می‌کند.»

اعتماد یعنی با توکل، گام برداشتن در مسیری که او گفته است. می‌توان به خدا اعتماد کرد که سر قولش بماند؛ اما نمی‌توانیم فرض کنیم او هر کار احمقانه ما را تأیید کند و با چشم بسته از پشت بام بپریم. حماقت را با ایمان اشتباه نگیرید.

به یاد داشته باشید هر چه بگویید، یا سازنده عشق است یا ویرانگر آن. زبان، نیروی زنده کردن و از بین بردن را دارد و هر کس که آن را دوست بدارد، از میوه آن بهره‌مند خواهد شد.

حرف‌های کم‌ارزش انسان‌ها هر حرفی را به شما می‌زنند، اما عملی کردن حرف‌ها موضوع دیگری است. حرف‌های مردم را باور نکنید، کارشان را باور کنید. شما با کارهای آن‌ها روبه‌رو می‌شوید، پس می‌توانید فقط به کارها اعتماد کنید

روزی زنی از من پرسید: «با انسان‌های عیبجو چه می‌کنید؟» گفتم: «کافی است با آن‌ها صادق باشید. اگر صادق باشید، دیگر با شما کاری ندارند.» نکته این است: از بازی کردن در میدان دیگران دست بکشید. از بازی‌ای که با کژکاری آن‌ها جور است، دست بکشید تا دیگر آن‌ها را جذب نکنید.

به بی‌انصافی زندگی اعتراض نکنید.

همه دیده‌هایم به من می‌آموزد برای همه ندیده‌هایم به آفریدگار اعتماد کنم.

نگران فردا نباش زیرا فردا خود به فکر خود است.

به شخصیت هر کسی بنا بر رفتار او اعتماد کنید.

«از هر چه استفاده کنید، رشد می‌کند»

وقتی از کسی کینه دارید، او زندگی شما را اداره می‌کند و شما آزاد نیستید. شاید فکر کنید دارید او را تنبیه می‌کنید، اما فقط خود را تنبیه می‌کنید. او درد شما را حس نمی‌کند.

خدا یک قاضی خشمگین، دور از دسترس و سرد و خشک نیست. او می‌خواهد همه چیز را با او در میان بگذارید و با او صمیمی‌تر از هرکس دیگری باشید.

ببخشید تا کینه قدرتش را از دست بدهد. بخشایش، تنها عاملی است که آزادتان خواهد کرد. رها کنید. این بهترین درمان است. با همدیگر مدارا کنید و اشتباه‌های یکدیگر را ببخشید. بخشایش یکی از مهم‌ترین عوامل شادی انسان است. اگر نتوانید رها کنید، جانتان آلوده می‌شود. بخشایش به‌سادگی به معنای «خط زدن یک بدهی» است. پس از آنکه کسی را بخشیدید، او دیگر به شما بدهی‌ای ندارد (هر چند هیچ‌جور نمی‌توانست آن را بپردازد!) بنابراین، دیگر دلیلی برای عصبانیت وجود ندارد.

هر چه طولانی‌تر با خدا همسفر باشیم، بهتر درک می‌کنیم وقتی خواسته‌ای برآورده نمی‌شود، معمولاً به این دلیل است که خدا نقشه بهتری برای ما در نظر دارد. یاد می‌گیریم به «نه» او اعتماد کنیم، زیرا «بله» او حتی بهتر از انتظار ما خواهد بود.

در قله کوه باورداشتن خدا ساده است؛ اما وقتی در دره‌ای تاریک هستیم و احساس تنهایی می‌کنیم، ایمانمان آزموده می‌شود. وقتی شغل یا عزیزی را از دست می‌دهیم، سلامتی یا رابطه‌مان به خطر می‌افتد، در چنین مواردی اعتماد کردن به خدا دشوار می‌شود. اما درست در چنین مواقعی بیشتر از همیشه به او نیاز داریم. مواقعی پیش می‌آید که لازم است بدانیم در بدترین شرایط، باز هم خدا با ماست، ما را دوست دارد و از هر بحرانی عبورمان می‌دهد.

ما درباره اینکه چرا به مرکز خرید آمده‌ایم، بیشتر می‌دانیم تا آنکه چرا به دنیا آمده‌ایم و مقصودمان چیست.

«همه نگرانی‌های خود را به خدا واگذارید، زیرا او به شما علاقه دارد. دغدغه‌های خود را بر دوش خدا بگذارید و او شما را حفظ خواهد کرد

هرچه را به روشنی نیاوریم و در تاریکی نگه داریم، سرانجام بر ما مسلط می‌شود.

خوشحالی شما با میزان راه دادن دیگران به وجودتان، رابطه مستقیم دارد. لازم است یاد بگیرید با چند نفر صمیمی بشوید. می‌توانید این کار را به شیوه‌های گوناگون انجام دهید. شیوه مهم نیست، سؤال این است: آیا اجازه می‌دهید دیگران به شما نزدیک بشوند؟ دیگران را به خود راه بدهید تا در درازمدت شادتر بشوید. «انسان‌هایی که به انسان‌ها نیاز دارند، خوش‌شانس‌ترین انسان‌های جهانند.»

کسی که به خدا اعتماد دارد، دلش آرام است و از خبرهای بد، نمی‌ترسد.

این راز خوبی است که بدانید. به ندای درونتان گوش بدهید و وقتی به شما هشدار می‌دهد، پیش نروید. «به خدا اعتماد کنید، اما درِ ماشین‌تان را قفل کنید»؛ حتی اگر پارکینگ بسیار امن به نظر برسد.

اعتماد به خدا در سختی‌ها ژرف‌ترین نوع ایمان است.

نگرانی را کنار بگذارید و برای آینده خود به او اعتماد کنید.

خدایا مرا زیرو رو کرده‌ای و مرا می‌شناسی می‌دانی چه هنگام می‌نشینم و چه هنگام برمی‌خیزم. افکار مرا از دور شاهدی بیرون رفتن و دراز کشیدنم را تشخیص می‌دهی، با همه حال و احوالاتم آشنایی پیش از آنکه که کلمه‌ای از دهانم خارج شود، آن را می‌دانی، ای خدای من.

همان‌گونه که درخت را از میوه‌اش می‌شناسید، انسان‌ها را نیز می‌توانید از روی عملشان تشخیص دهید.