بریده‌هایی از کتاب شکار هیولا

بهترین دفاع، گفتن حقیقت است.

به ظاهر هرچیزی کار دارند، نه به آنچه در زیر پوستهٔ آن است.

اگه برای کسایی که عاشقشونم مرده به حساب میام، همون بهتر که به‌خاطرشون بمیرم

پول‌دارها مثل ما به دیگران نگاه انسانی ندارند. ما برای آن‌ها مهره‌هایی هستیم که حرکتمان می‌دهند، اهرم‌هایی که هروقت خواستند فشارمان دهند.

اما داشتن هر توانایی، یک مسئولیتی هم پشتش ایجاد می‌کنه و من یکی نمی‌تونم این مسئولیت رو سبک بگیرم.

فقط خودم هستم که باید به داد خودم برسم.

نمی‌تونم به هیچ‌کسی جز خودم وابسته باشم. همهٔ زندگی‌م به این وابسته است. آمادگی ندارم؛ اما باید شروع کنم.

من حفره‌ای هستم پر از دردسر و درد و نیاز.

«تو چی؟ خوبی کانر؟» شونه بالا میندازم. نمی‌دونم چطوری جوابش رو بدم. یعنی خوب‌بودن چه‌جوریه؟

دنیا خیلی گهه و هرکسی این‌جا هرچی سرش بیاد حقشه.

بی‌رحمی اگر در جای درستش انجام شود، خیلی هم کار خوبی است. انجام دادن کار غلط. بالاخره هرکسی در حق شخص دیگری بدی کرده است.

خنده‌دار این‌جاست وقتی روزگار می‌گذاردت زیر فشار، تازه یک جنبه‌هایی از خودت رو می‌شناسی.

دوست ندارم پی چیزی رو که معلوم نیست هست یا نه، بگیرم.

آدم‌ها می‌تونند یک‌وقت‌هایی خیلی عوضی بشوند

استراحت من وقتیه که تو قبر بخوابم.

خشم از ترس قوی‌تر است. از درد هم. از همه‌چیز قوی‌تر است.

دلم برای داشتن خونه تنگ شده، برای یک خونهٔ واقعی.

همه دروغ می‌گن. همین الان در مورد دروغ‌گفتن هم دروغ می‌گی.