بریده‌هایی از کتاب از ذهن انباری به ذهن آگاهی

متناقض به نظر می‌رسد، اما هر چه زندگی شما منظم‌تر باشد، آزادی شما بیشتر است. در واقع انضباط مقدمهٔ آزادی است.

ما تمایل داریم خودمان را بیش‌ازحد جدی بگیریم و همین علت اصلی بیشتر رنج‌هایمان است.

اگر نتوانم با آنچه اکنون دارم راضی باشم، هرگز نمی‌توانم با آنچه در آینده خواهم داشت، راضی شوم.

اندازه‌گیری شادی خودمان بر اساس آنچه دیگران دارند، روشی وحشتناک برای نگاه به خود است. کار بیهوده‌ای است. مقایسه‌کردن خود با گذشته بسیار معنی‌دارتر است. اگر بهتر از قبل عمل می‌کنید، در حال پیشرفت هستید.

زنده نگه‌داشتن هر احساسی مستلزم پرورش آن است و این کار با یادآوری این‌که چه کسی به شما ظلم کرده است، چه زمانی به شما ظلم کرده و با شما چه کرده است، انجام می‌شود. این کار شما را بی‌قرار می‌کند

چندوظیفه‌ای بودن و چندکاری فریبکاری بزرگی است. به نظر من خیلی بهتر است که فقط یک کار را به‌درستی انجام دهیم تا اینکه با انرژی‌های پراکنده برای انجام چندین کار تلاش کنیم.

زندگی مجموعه‌ای از لحظات است و در اکثر آن‌ها در حال انتخاب هستیم. انتخاب‌هایی که دیروز انجام دادیم بر امروز ما تأثیر دارد و انتخاب‌هایی که امروز انجام می‌دهیم فردای ما را می‌سازد. گاهی انتخاب‌های اشتباهی می‌کنیم و برای مدت طولانی پشیمان می‌شویم. هیچ‌کس نمی‌تواند به ما یک روش مطلق برای این‌که همیشه درست تصمیم بگیریم، بدهد؛ اما می‌توانیم در اکثر شرایط به تصمیم‌گیری درست نزدیک شویم.

همه باید یک فلسفهٔ زندگی مکتوب داشته باشند.

شما باید تصمیم بگیرید که چگونه می‌خواهید زندگی خود را رهبری کنید، زیرا مردم همیشه شما را قضاوت خواهند کرد.

برای اینکه بیشتر بر خود، افکار و احساساتتان مسلط باشید، تنها راه، رفتن به درون است. این بدان معنا نیست که نمی‌توانید از زندگی لذت ببرید. فقط به معنای ارتباط گرفتن با خودتان است.

بدن شما زندگی شماست، لطفاً به‌خوبی از آن مراقبت کنید. در بدن خود ساکن شوید. به‌آرامی درون آن زندگی کنید. بهترین دوستش شوید. تاحدامکان کمتر به بدن خود آسیب برسانید. از این کار شگفت‌زده خواهید شد. این یادگیری مادام‌العمر است.

این خلاصهٔ بیداری است: اینکه بدون ازدست‌دادن احساس آسایش و آرامش درونی، برای هر چیزی که زندگی به سمت شما می‌آید، پاسخی درخور داشته باشید.

ما دائماً می‌بینیم که دیگران چه می‌کنند و به‌نوعی آن را با دستاوردهای خود مقایسه می‌کنیم. اندازه‌گیری شادی خودمان بر اساس آنچه دیگران دارند، روشی وحشتناک برای نگاه به خود است. کار بیهوده‌ای است.

مقایسه‌کردن خود با گذشته بسیار معنی‌دارتر است. اگر بهتر از قبل عمل می‌کنید، در حال پیشرفت هستید.

اگر این را در ذهن داشته باشید -که باید یاد بگیرید آرام بنشینید و در لحظهٔ حال باشید- بیشتر چیزهای زندگی شما را آزار نخواهند داد.

اگر این را در ذهن داشته باشید -که باید یاد بگیرید آرام بنشینید و در لحظهٔ حال باشید- بیشتر چیزهای زندگی شما را آزار نخواهند داد.

با مراقبه یا ساکت نشستن، ذهن بیرون نشسته و فقط تماشا می‌کند. تمرکز نمی‌کند. شما در مراقبه تمرکز نمی‌کنید؛ فقط مرکز آگاهی خود را حفظ می‌کنید.

بسیاری از ما خیلی زود دچار بی‌رمقی و فرسودگی می‌شویم یا احساس اندوه می‌کنیم، زیرا انتظار داریم زندگی‌مان برای همیشه خوشایند، مثبت و عاری از درد باشد. اما هیچ‌کس آن را متوجه نمی‌شود. فقط اگر بتوانیم تحمل درد را یاد بگیریم، می‌توانیم زیبایی زندگی را ببینیم. به‌اندازهٔ خارش جای زخم، احساسی رضایت‌بخش است.

درد بخشی طبیعی از زندگی است. یاد بگیرید که آن را بپذیرید. یاد بگیرید که تا جایی که می‌توانید از آن مراقبت کنید. شکایت را کم کنید. خودمحوری را کم کنید. همه درد دارند. هر چه خودمحورتر باشید، درد بیشتری احساس می‌کنید.