بریده‌هایی از کتاب افسانه کاریزما

«شناخت دیگران دانش است و شناخت خود، خرد.»

الن لَنگر،‌ استاد روان‌شناسی دانشگاه هاروارد، گروهی از بیماران سال‌خورده را در محیطی شبیه خانهٔ سالمندان دور هم جمع کرد و اطراف آن‌ها را پر از وسایل، لباس‌ها، غذاها و موسیقی‌های محبوب آن‌ها در دههٔ سوم زندگی‌شان کرد. در هفته‌های بعد، معاینه‌های بدنی حاکی از سفت‌شدن پوست، بهبود بینایی، افزایش قدرت عضلانی و حتی افزایش تراکم استخوان بود.

برای ایجاد اعتمادبه‌نفس، اقتدار و جدیت، تصور کنید فرمانده نظامی هستید.

مردم هر احساسی را که در آن‌ها به وجود می‌آورید، به شما نسبت می‌دهند.

فرض کنید در اعماق ذهنتان کاوش می‌کنید و ناگهان متوجه فکر ناخوشایندی می‌شوید. آن را مانند دیوارنگاره ببینید. فقط نقاشی است و هیچ حکمی دربارهٔ شخصیتتان صادر نمی‌کند

بدنتان باورهای ذهنتان را بروز می‌دهد

همان‌گونه که چرچیل می‌گفت، شکست به‌ندرت کشنده است و فقط پی‌بردن به این نکته که می‌توانید حتی از بدترین رویداد ممکن جان سالم به در ببرید، اعتمادبه‌نفستان را تقویت می‌کند.

«عصبانی‌شدن مانند دریافت اندکی سم با اثرگذاری کند است.

کاریزماتیک‌بودن به مدت زمانی که در اختیار دارید، بستگی ندارد؛ بلکه به میزان حضورتان در هر تعامل وابسته است

شرمساری ضربهٔ سختی به ما می‌زند؛ زیرا حامل پیامی دربارهٔ اساس مقبولیتمان در جایگاه انسان است. اگر آن را طبق قانون جنگل و بقا معنا کنیم، اگر قبیله‌تان طردتان کند، می‌میرید. مسئلهٔ مرگ و زندگی است. مغز نیازهای اجتماعی را با بقا یکسان می‌داند. گرسنه‌بودن و طردشدن واکنش‌های عصبی مشابهی را برمی‌انگیزد. (۱) در جایی از مغزمان می‌ترسیم طوری با ما مخالفت کنند که کسانی که حضورشان برای بقایمان ضروری است، ما را طرد کنند.

حضورداشتن یعنی اسیرنشدن در افکار و توجه لحظه‌به‌لحظه به آنچه هم‌اکنون رخ می‌دهد.

افکار را جرقه‌هایی الکتریکی بدانید که بر سطح ذهنتان جزجز می‌کنند. افکار از مادهٔ ملموسی ساخته نشده‌اند. آن‌ها فقط جرقه‌های الکتریکی کوچکی هستند که از بخشی در مغزتان به بخش دیگر فرستاده می‌شوند.

در اصل، هرچیزی را که بازتاب دهید، مردم می‌پذیرند.

از آنجا که هرچه در ذهن می‌گذرد، بر بدن تأثیر می‌گذارد و ذهن در تشخیص واقعیت از تخیل مشکل دارد، هرچه تصور می‌کنیم، بر زبان بدن و در نتیجه، میزان کاریزمایمان تأثیر می‌گذارد. تصورات ما به‌شکل چشمگیری کاریزمایمان را بسته به محتوای آن، کاهش یا افزایش می‌دهد.

رفتارهای کاریزماتیک را به سه مؤلفهٔ اصلی تقسیم می‌کنند: حضور، قدرت و صمیمیت

«مغز ما به‌گونه‌ای طراحی شده که ابتدا بفهمد، سپس باور کند و در آخر به ناباوری برسد. از آنجا که ناباوری نیازمند تلاش شناختی بیشتر است، اول تأثیرات فیزیولوژیکی باورکردن سراغمان می‌آید. اگرچه ممکن است این باور فقط لحظه‌ای کوتاه طول بکشد، بازهم برای دادن اطمینان عاطفی و فیزیکی کافی است. می‌تواند الگوهای فکری را تغییر دهد و به کاهش احساسات ناخوشایندمان هم کمک کند.»(۴)

بدنتان باورهای ذهنتان را بروز می‌دهد

در هر تعاملی فرض کنید مخاطب و همهٔ اطرافیانتان مانند فرشته‌ها بال دارند، ولی بال‌هایشان نامرئی است.

در حوزهٔ کاریزما اهمیت زبان بدن بسیار بیشتر از کلام است. فارغ از اینکه چقدر پیامتان قوی است یا زیروبم صدایتان چقدر ماهرانه تنظیم شده، اگر زبان بدنتان اشتباه باشد، کاریزماتیک نخواهید بود.

کاریزما مهارتی اکتسابی است و امکان آموختن و به‌کاربردن آن برای همه وجود دارد.

رابرت هاوس،‌ استاد کسب‌وکار دانشکدهٔ وارتون،‌ معتقد است رهبران کاریزماتیک «کاری می‌کنند افراد پیرو به آرمان رهبرشان سرسختانه متعهد شوند، در فداکاری کم نگذارند و فراتر از وظیفه‌شان عمل کنند». (۴)

کاریزما جادو نیست؛ مجموعه‌رفتارهایی آموختنی است

معادلهٔ محاسبهٔ کاریزما به‌نسبت ساده است. کافی است به این تصور دامن بزنید که قدرت و صمیمیت بسیاری دارید؛ زیرا رفتارهای کاریزماتیک ترکیبی از این دو ویژگی است.

سه ترفند سریع برای افزایش کاریزما در گفت‌وگو عبارت است از: - آهنگ کلامتان را در پایان جمله‌ها افتان کنید؛ - سرعت و تعداد دفعات سرتکان‌دادنتان را کاهش دهید؛ - پیش از صحبت، دو ثانیه مکث کنید.