بریده‌هایی از کتاب سقراط اکسپرس

بهترین قضاوتی که می‌توان از یک فرد داشت از جواب‌هایش نیست، بلکه براساس سؤال‌هایی است که می‌پرسد.

سؤال‌های بچه، ما را آزار می‌دهد، اما نه به این دلیل که احمقانه است، زیرا چنان‌که باید توانایی پاسخ‌گویی آن را نداریم. بچه مانند سقراط پرده از غفلت ما می‌گشاید، و درحالی‌که این موضوع در بلندمدت می‌تواند سودمند باشد، در کوتاه‌مدت آزارنده است. پیتر کریفت می‌گوید: «اگر نتوانی خاطر کسی را بیازاری فیلسوف نیستی.»

تنها زمانی که توجه خود را کامل و بی‌هیچ انتظاری معطوف کسی می‌کنیم، در این «نادرترین و خالص‌ترین شکل بخشندگی

مکان‌ها به همان اندازه که به آن‌ها بها می‌دهیم ارزش دارند.

برطرف‌کردن مشکلی، پیش از آنکه تجربه‌اش کنی و با آن مواجه شوی مانند آن است که بخواهی بدون خرید مواد غذایی غذا درست کنی.

«به اینکه ایده‌هایم را از کجا بگیرم یا آنه‌ها به چی اشاره می‌کنند اصلاً اهمیت نمی‌دهم.»

در آداب هندی سانیاسی به کسی گفته می‌شود که تعهدات خانوادگی را رها می‌کند، از مادیات چشم می‌پوشد و به دنبال زندگی معنوی به خلوتگاهی در جنگل پناه می‌برد.

«در سرکشی، حفاظت جهان نهفته است.» اغلب به اشتباه «بیابان» نقل‌قول شده، اما منظورش این نبود. بیابان آن بیرون وجود دارد. سرکشی درون ما است. سرکشی یک‌دنده و راسخ است.