بریده‌هایی از کتاب نقشه راه

بیشتر ما دوست داریم روی ایمن بودن حساب کنیم اما جهان طریقی برای پرت کردن ما به بیرون از لانه امن‌مان دارد. نتیجه این است که ما یاد می‌گیریم پرواز کنیم یا اینکه به زمین می‌افتیم تا دوباره تلاش کنیم.

حقیقت این است که زمانه کنونی زمان آن نیست که مردان و زنانی بزرگ ما را نجات دهند، زمانه، زمانه‌ای است که هر یک از ما باید در آن نقش خودش را بازی کند.

«قطعآ من بهترین شرایط را در بین کاندیداها داشتم و من قصد دارم آن‌ها را متقاعد کنم که مرا استخدام کنند» (جنگجو) «من واقعآ برای کسی که آن شغل را دریافت کرد، خوشحالم.» (حامی) «من مطمئن هستم که شغل مناسب من در لحظه درست و در جای درست وجود خواهد داشت.» (معصوم) «من این شغل را از دست دادم، اما چیز مهمی یاد گرفتم که چگونه دفعه بعد بتوانم شغلی را که مناسب من است به‌دست آورم.» (جادوگر) همان‌گونه که می‌بینید، روشی که شما داستان زندگی‌تان را تعریف می‌کنید، انعکاس‌دهنده تصویر شخصی‌تان است و همچنین تاحدودی پیش‌بینی می‌کند در آینده چقدر زیاد یا چقدر کم انتظار داشته باشید. واژه «کهن‌الگو» ممکن است برای برخی رعب‌انگیز باشد. درواقع، کهن‌الگوها چیزی غیر از ساختارهای عمیق درون روان و سیستم‌های اجتماعی نیستند. دانشمندان درباره ساختارهای عمیق طبیعت به‌عنوان فرکتال‌ها صحبت می‌کنند. برای مثال، هر دانه برف یک پدیده منحصر به‌فرد است. بااین حال، چیزی مشابه در ساختار عمیق دانه‌های برف وجود دارد که به ما اجازه می‌دهد آن‌ها را به‌عنوان دانه‌های برف تشخیص دهیم. کهن‌الگوها، فرکتال‌های روان هستند.

درواقع، هر بار که شما یک عنصر مربوط به زمین بایر (بیماری، خستگی، بی‌حالی، بی‌تفاوتی، پوچی، تجربه از دست دادن، اعتیاد، شکست، خشم یا بیرون زدن احساسات) را در زندگی‌تان شناسایی می‌کنید، وقت آن است که سفر کنید.

همه ما مهم هستیم. هریک از ما سهمی اساسی دارد که باید ایفا کند، و ما می‌توانیم صرفآ از طریق ریسک کردن و «بودن به‌عنوان خود منحصر به فردمان» این سهم را ایفا کنیم.

قهرمانان نه تنها افرادی هستند که رشد کرده و تغییر می‌کنند و خودشان به سفر می‌روند؛ آن‌ها همچنین عاملان تغییر هستند.

کاری که ما باید انجام دهیم فقط این است که کاملا کسی که هستیم را تأیید کنیم. ما مجبور نیستیم همه یا هیچ بخشی از وقت‌مان را صرف این تلاش کنیم که به دیگران ثابت کنیم که سالم و بدون اشکال هستیم

آیا تاکنون ترک شده‌اید؟ یا به شما خیانت شده است؟ یا اینکه مورد غفلت قرار گرفته‌اید؟ یا از شما سوء استفاده شده است؟ آیا گاهی از خود می‌پرسید چرا این همه چیزهای دشوار برای شما اتفاق می‌افتد؟ آیا گاهی حتی از طریق زندگی نکردن بر اساس رؤیاهای‌تان و آرزوهای‌تان به خودتان خیانت کرده‌اید؟

قهرمانان (در اسطوره، ادبیات و زندگی واقعی) سفر می‌کنند، با اژدها (مشکلات) روبه‌رو می‌شوند و گنجینه خود واقعی‌شان را کشف می‌کنند. اگرچه آن‌ها ممکن است در طول سفر بسیار احساس تنهایی کنند، در پایان سفر پاداش آن‌ها درکی مربوط به جمع است، درکی در رابطه با خودشان، با دیگران و با زمین. هر بار که ما با مرگ در زندگی مواجه می‌شویم، درواقع با یک اژدها روبه‌رو هستیم؛ هر بار که ما زندگی را بر عدم زندگی انتخاب می‌کنیم و در کشف مستمر کسی که هستیم عمیق‌تر می‌شویم، زندگی جدیدی را برای خودمان و فرهنگ‌مان به ارمغان می‌آوریم.

نیاز به سفر کردن در بشر امری ذاتی است.

برای اینکه کشف کنید طرح‌های داستانی کهن‌الگویی غالب در زندگی شما چه هستند، چند روزی به گفت‌وگوهای‌تان توجه کنید و به داستان‌هایی که برای خودتان و دیگران درباره آنچه که برای‌تان اتفاق می‌افتد، تعریف می‌کنید، دقت کنید. سپس توجه کنید کدام کهن‌الگوها در این خطوط داستانی تکراری، غالب هستند. تصور کنید شش فرد متفاوت هر یک با یک کهن‌الگوی غالب متفاوت در زندگی‌شان ممکن است چقدر متفاوت درباره اینکه به یک مصاحبه شغلی رفته‌اند اما آن شغل را به‌دست نیاورده‌اند، صحبت می‌کنند. برای مثال: «خیلی نامردی بود. من بهترین شرایط را در بین کاندیداها داشتم. اصلا نمی‌توان در اینجاها برنده شد.» (یتیم) «بلافاصله بعد از اینکه به آنجا رسیدم، متوجه شدم اصلا آنجا را دوست ندارم. جو آنجا خیلی محدودکننده بود و من دنبال فرصت بودم که هر چه سریع‌تر از آنجا فرار کنم.» (جستجوگر) «قطعآ من بهترین شرایط را در بین کاندیداها داشتم و من قصد دارم آن‌ها را متقاعد کنم که مرا استخدام کنند» (جنگجو) «من واقعآ برای کسی که آن شغل را دریافت کرد، خوشحالم.» (حامی)

اگر درک درستی از چشم‌انداز اسطوره درونی‌تان ایجاد کنید، می‌توانید افرادی را که احتمالا می‌خواهند از شما سوءاستفاده کنند را تشخیص دهید.

پذیرفتن و احساس کردن کامل هر چیزی همیشه ما را به مکان دیگری می‌فرستد، فقط مقاومت کردن در برابر رشدمان است که ما را درون خودمان حبس می‌کند. در این صورت، پذیرفتن تنهایی، به آشوب منجر می‌شود: تجربیات بی‌صدا یا عمومی در آفرینش نقشی که حقیقتآ می‌خواهید داشته باشد و عشق ورزیدن به کسی که واقعآ عاشقش هستید و انجام کاری که برای‌تان اهمیت دارد و پیدا کردن یا کشف کسی که درحقیقت هستید. در این صورت، لذتی که آیلا در همراهی خودش کشف می‌کند (که در آن «عزلت» چیزی متفاوت از «احساس تنهایی» است) را درون وجودتان احساس می‌کنید. هرچه بیشتر خودمان باشیم، کمتر احساس تنهایی می‌کنیم. ما وقتی خودمان را داریم، هرگز تنها نخواهیم بود.

قهرمانی واقعی انجام دادن سهم خودتان است، هر چند این سهم ممکن است کوچک و ناچیز به‌نظر آید. درواقع، سفر قهرمانی از شما نمی‌خواهد که چیزی بزرگ‌تر از آن‌چه که هستید، شوید، بلکه صرفآ مستلزم وفاداری مطلق به مسیر دارای اصالت خودتان است.

در طول مسیر، ما از طریق تجربه یاد می‌گیریم که لازم نیست درد و گرفتاری و بدبختی بی‌معنا باشد؛ درد می‌تواند انگیزه فراوانی را برای یاد گرفتن، علاقمندی و رشد فراهم کند.

لازمه قهرمانی و در نهایت لازمه این است که قادر باشیم به دیگران عشق بورزیم درحالی که مستقل می‌مانیم.

کار به ما کمک می‌کند که هویت‌مان را پیدا کنیم، زیرا کار قبل از هر چیز روشی برای زنده ماندن (از طریق تلاش و زحمت) است. وقتی ما متوجه شویم که می‌توانیم از خودمان پشتیبانی کنیم، دیگر مجبور نخواهیم بود به دیگران وابسته باشیم. علاوه بر این، وقتی ما کاری را پیدا می‌کنیم که با روحیات ما هم‌ساختار است (چه حرفه‌ای اصلی که با آن کسب درآمد می‌کنیم و چه یک سرگرمی یا کار فرعی)، در این حالت، ما به واسطه آنچه که خلق می‌کنیم خودمان را کشف می‌کنیم

زندگی انسان‌های بزرگ همگی به ما یادآوری می‌کنند که ما می‌توانیم زندگی‌مان را متعالی کنیم، و وقتی اینجا را ترک می‌کنیم، پشت سرمان ردپایی روی شن‌های زمان باقی می‌گذاریم.... پس خوب است که برخیزیم و به راه بیفتیم با قلبی که آماده هرگونه سرنوشتی است؛ و درحالی که همچنان به موفقیت دست می‌یابیم و هنوز پی‌گیر هستیم، یاد بگیریم که زحمت بکشیم و منتظر بمانیم. هِنری وردزورث لانگ‌فلو (منبع: شعر مذهبی زندگی)

«جایی که تو امروز هستی، مرحله‌ای از سفر زندگی تو است و این چیزی نیست که همیشه در آن خواهی بود. تو چیزی که به‌نظر می‌رسی، نیستی. تو یک قهرمان در سفر قهرمانی هستی.

نفس از روی استیصال به دنبال «ایمنی» است، اما روح می‌خواهد که ما «زندگی» را تجربه کنیم. حقیقت این است که ما نمی‌توانیم بدون ریسک کردن زندگی واقعی داشته باشیم. ما نمی‌توانیم بدون درد عمق را تجربه کنیم.

اگر رئیس‌تان بی‌وقفه از شما انتقاد می‌کند، این حالت ممکن است نشان از نگرانی جنگجو از این باشد که کسی ممکن است باعث شکست تیم شود. او روی مورد شما اصرار خواهد داشت تا اینکه به شیوه‌ای راضی شود که شما به اندازه کافی باهوش و قوی هستید که بتوانید خودتان اوضاع را مدیریت کنید. این حالت می‌تواند به‌خصوص برای شما آزاردهنده باشد. اگر شما یک خانم یا آقای رنگین‌پوست باشید و رئیس شما یک مرد سفیدپوست باشد، این حالت تا حدودی شبیه نژادپرستی یا تبعیض نژادی یا تبعیض جنسیتی است (که البته کم و بیش نیز این‌گونه است). بااین حال، اگر شما این حرف را به رئیس‌تان بزنید، ممکن است شما را یک دشمن فرض کند و دائمآ درصدد اخراج شما باشد. در نتیجه، مفید است که نگرانی‌های او را پیش‌بینی کنید و به او اجازه دهید بداند که شما کاملا مسلط بر اوضاع هستید. به رئیس‌تان به‌عنوان یک مربی فکر کنید و به‌طرزی به او بفهمانید که مطلب را گرفته‌اید طوری که او بتواند به تهدید احتمالی دیگری برای موفقیت سازمان بپردازد. ۸. درک پایه و اساس کهن‌الگویی نحوه نگریستن افراد به جهان، نه‌تنها می‌تواند شما را هوشمندتر کند، بلکه همچنین به شما کمک می‌کند فراتر از تعصبات ناخودآگاه کارشناسان و تاریخ‌نویسان بروید، تعصباتی که آن‌ها در کارشان می‌آورند

ابزارهای اساسی برای توانمند ساختن یتیم عبارت‌اند از: (۱) عشق (فرد یا گروهی که مبین توجه و مراقبت است)؛ (۲) فرصتی برای طرح و بازگو کردن داستان‌شان به طریقی که بر انکار غلبه می‌کند (بازگویی اینکه چقدر وضعیت دردناک بود، قبل از اینکه نجات پیدا کنند، مشروبات الکلی را کنار بگذارند، خانواده پدر و مادری را ترک کنند و غیره)؛ (۳) تحلیل آن بخشی از روان که مرکز تقصیر را به بیرون از فرد هدایت می‌کند و می‌گوید که تقصیر متوجه جای دیگری است؛ و (۴) برنامه اقدام که به افراد کمک می‌کند مسئولیت زندگی‌شان را عهده‌دار شوند.

وقتی احساس تنهایی می‌کنید یا وقتی احساس می‌کنید با شما بدرفتاری شده است یا به هر شیوه‌ای وقتی احساس بدی دارید، از دیگران کمک بخواهید و احساسی را که دارید با آن‌ها درمیان بگذارید

گام دوم. نسبت به بدن‌تان خودآگاه شوید تا بتوانید احساساتی را که درون بدن‌تان ذخیره شده است رها کنید. ماساژ، ورزش جسمانی، یوگا و بسیاری تمرین‌های دیگر که هوشمندی فیزیکی را تشویق می‌کنند می‌توانند مفید باشند. گام سوم. وقتی درد، احساس ناکامی یا از دست دادن را به‌طرز شدیدی تجربه می‌کنید، زمانی را تنها یا همراه دوستان قابل اعتمادتان بگذرانید تا احساسات‌تان را کاملا درک کنید. اجازه دهید اشک یا خشم یا ترس‌تان خیلی ساده با نفس کشیدن و سپس بیرون دادن هر صدا یا حرکتی که می‌خواهید بیرون بریزد. مهم است که درباره این فرایند قضاوت نکنید؛ فقط احساسات‌تان را درک کرده و سپس آن‌ها را رها کنید

کاری که ما باید انجام دهیم فقط این است که کاملا کسی که هستیم را تأیید کنیم. ما مجبور نیستیم همه یا هیچ بخشی از وقت‌مان را صرف این تلاش کنیم که به دیگران ثابت کنیم که سالم و بدون اشکال هستیم. به همین دلیل است که شعار «سیاه زیباست» در بین آفریقایی ـآمریکایی‌ها بسیار مهم و حیاتی است. به همین دلیل است که پذیرفتن «زن بودن» بسیار برای زنان تحول‌برانگیز است و به همین دلیل است که سلامت ذهنی، عاطفی و جسمانی در مورد همه مستلزم این است که یاد بگیریم خودمان را کامل و بدون قیدوشرط دوست داشته باشیم. افرادی که سفر جستجوگر را آغاز کرده‌اند ضرورتی مهم در محیط‌های کاری و در اجتماع هستند. آن‌ها به‌عنوان پیشاهنگ عمل می‌کنند و ایده‌های جدید را به اجتماع می‌آورند و از اینکه چیزی را با صراحت و صادقانه بیان کنند، نمی‌ترسند؛ آن‌ها به انجام کارها و خدمات اجتماعی که بازتاب هدف‌شان است و عشق آن‌ها را تغذیه می‌کند اصرار می‌ورزند.

اگر پدر متوجه رشد جنگجو در پسر خود نشود و آن را به رسمیت نشناسد، ممکن است علی‌رغم این واقعیت که پسر به اندازه کافی رشد کرده و امکان کنترل روی خود را داراست، این بار پدر با حفظ کنترل‌گری بر روی فرزند، باعث شود کهن‌الگوی جنگجو در فرزند سرکوب شده به زیر زمین برود

«تئوری سیستمی» به ما می‌گوید که وقتی یک عنصر در سیستم تغییر می‌کند، شکل کل سیستم تغییر خواهد کرد. بنابراین صرفآ با تجربه کردن تحول در خودتان می‌توانید، به متحول شدن کل سیستم‌های اجتماعی که شما بخشی از آن هستید (خانواده، مدرسه، محل کار، جامعه محلی و جامعه به‌طور کل) کمک کنید.

برای اینکه بتوانیم قهرمان درون را مطالبه کنیم، باید این باور را رها کنیم که ما قربانی هستیم، هر چند اگر پدر و مادر یا شغل عالی نداریم یا دولت بی‌عیب‌ونقص یا ثروت بی‌پایان نداریم

هرچه بیشتر خودمان باشیم، کمتر احساس تنهایی می‌کنیم. ما وقتی خودمان را داریم، هرگز تنها نخواهیم بود.

حقیقت این است که بیشتر ما دشواری و سختی را تجربه خواهیم کرد، چه پتانسیل‌های قهرمانی درون‌مان را بیدار کنیم و چه این کار را نکنیم.