بریده‌هایی از کتاب گل اسکلتی

داشتم فکر می‌کردم، با اینکه ما برای همدیگه خیلی ارزشمندیم، چه قبولش کنی چه نکنی، ما هم گاهی بدون قصد و قرض، به هم دیگه آسیب می‌زنیم.

زخم‌هایی که من ناخواسته بهت زدم، خوب شده؟ متاسفم اگر که هنوز گاهی به خاطر رفتار من، درد می‌کشی... اگر هم تا الان متوجه نشدم که کدوم رفتارم روح لطیف تو رو خراشیده، الان زخم‌هاتو بهم نشون بده و بگو کدوم‌کارم باعثشون شده؟

حتی این چیزها هم یه بخشی از ماست. نشونه‌هایی از خاطرات و عشقمونه. اگر هنوزم خجالت می‌کشی که زخم‌هاتو بهم نشون بدی و ازشون حرف بزنی، پس لطفا فقط منو محکم به آغوش بگیر. حتی اگر زخم‌هاتو نبینم، می‌خوام اونارو با لمس روحت حس کنم، تا این‌طوری تمامِ تورو بشناسم.