بریده‌هایی از کتاب داستان افتادن من از داستانم

«جانِ من؛ زیبایِ من؛ تقدیرِ من؛ اکنون مصیبت از راه رسیده؛ نزدم بیا؛ هرکجا که هستی بیا؛ چه در اتاقِ کاری مه‌آلود از دود سیگار و چه در آشپزخانه‌ای پر شده از بوی تندِ پیاز در خانه‌ای که بویِ نایِ لباس می‌دهد؛ چه در اتاق خوابی آبی و نامرتب؛ هر کجا باشی، دیگر زمان آن رسیده که پیشِ من بیایی تا برای فراموش کردنِ مصیبتِ خوفناک، در سکوتِ اتاقی با پرده‌هایی کشیده و نیمه تاریک، با تمام وجود یکدیگر را در آغوش گیریم؛ حالا دیگر وقتِ آن رسیده که به انتظارِ مرگ بنشینیم.»