بریده‌هایی از کتاب خانه ای که در آن مرده بودم

وقتی آدم عاشقه خیلی چیزها تصور می‌کنه. همیشه به خودش می‌گه ما با بقیه فرق داریم.

چهار نوع بدرفتاری داریم: بدرفتاری جسمی، سهل‌انگاری یا عدم مراقبت، بدرفتاری طبیعی یا بدرفتاری روانی.

به نظر می‌رسد چهل‌وپنج درصد مادران بدرفتار خود نیز قربانی بدرفتاری بوده‌اند. و اگر این‌طور نبوده، پدرشان در زمان کودکی آن‌ها ناپدید شده یا مادرشان به بیماری مهلکی دچار بوده و در خانه حضور نداشته و به این یا آن دلیل دچار آسیب روانی شده‌اند. می‌شود گفت کمبود محبت داشته‌اند. ‫چون عشقی از پدر و مادرشان نگرفته‌اند، دوست داشتن را بلد نیستند...

می‌خواست حرفی بزند ولی سکوت کرد. نفهمیدم از توضیح دادن خسته شده بود یا فکر می‌کرد بیهوده با من دربارهٔ این موضوع صحبت می‌کند.

قبلاً لوبیای خشک پرت می‌کردیم بیرون خونه تا دیوها و شیطان‌ها دور بشند و خوشبختی وارد خونه بشه، ولی حالا دیگه این کار رو نمی‌کنیم.

قبلاً لوبیای خشک پرت می‌کردیم بیرون خونه تا دیوها و شیطان‌ها دور بشند و خوشبختی وارد خونه بشه، ولی حالا دیگه این کار رو نمی‌کنیم.

ولی بابا می‌گه وقتی کتاب می‌خونه حالش بهتره. خوب می‌دونم که به کتاب خوندن علاقه داره،

او پدری جدی است. در صورتی که وقتی جسم ضعیف می‌شود، آدم نرم‌تر می‌شود.

دوست دارم برم یه مزرعه. می‌خوام زندگیم رو با رسیدگی به گاوها و اسب‌ها بگذرونم.

آیا هر کسی خانه‌ای ندارد که در کودکی در آن مرده باشد؟

وقتی می‌بینم چه‌طور این شخص عوض شده برایم به طرز دردناکی یادآور این است که ما کاری جز متهم کردن نمی‌کنیم.

هر کسی ناگزیر است تنها باشد.