بریده‌هایی از کتاب مسیحیان و سقوط روم

یهودیان که زیر سلطه حکومت‌های آشوریان و ایرانیان می‌زیستند و به جهت سال‌ها بردگی افسرده شده بودند، پس از پیروزی‌های اسکندر از این شرایط رها گردیدند؛ و هنگامی که به درجات بالایی در شرق و پس از آن در غرب دست یافتند باعث برانگیختن شگفتی و کنجکاوی سایر ملل شدند. لجاجت سرسختانه به همراه تشریفات مذهبی و منش غیراجتماعی ایشان، آنان را در چشم دیگران به گونه‌ای متفاوت از انسان‌ها بدل کرده بود؛ افرادی که آشکارا نفرت تسکین ناپذیر خود از سایر جهانیان را اظهارکرده و یا به ندرت آن را کتمان می‌نمودند.

نه شدت عمل آنتیوکوس، نه صناعات هرود، نه حکایات ملل همسایه، عاملی در جهت تشویق یهودیان به پیوند دادن بنیان‌های یهودیت با اساطیر برجسته یونانی نگردید.

تلاش دیوانه وار کالیگولا در نصب تندیس خود در معبد اورشلیم، با مقاومت مردمی ناشناس که مرگ را بر چنان بی‌حرمتی ملحدانه‌ای ترجیح می‌دادند، با شکست مواجه شد.

گنوستیک‌ها تدریجاً به پنجاه فرقه معین منشعب شدند، که مشهورترین ایشان "باسیلیدیان‌ها"، "والنتینیان‌ها"، "مارکیونیت‌ها" و در دوره‌های متأخر "مانویان‌ها" هستند. هر یک از این فرقه‌ها می‌توانستند درباره اسقف‌ها، اجتماعات، علما و شهدای خود لاف سخن بزنند و در عوض چهار انجیلی که از سوی کلیسا مورد تائید قرار گرفته، این بدعت‌گذاران، تواریخ متکثری درباره اعمال و سخنان مسیح و حواریون ارائه دادند که به نحوی تبیین شده بودند که با عقاید ایشان موافق باشد.