بریده‌هایی از کتاب رب لوبیای شیرین

مهم نیست چقدر ببازیم یا زندگی چقدر با ما نامهربان باشد، واقعیت این است که ما هنوز انسانیم. تنها کاری که از دستمان برمی‌آید این است که به زندگی ادامه دهیم،

گفت این تنها راه زندگی کردنه، اینکه مثل شاعرا باشیم. اگه فقط حقایق رو ببینی، دلت می‌خواد بمیری.

هیچ‌وقت نمی‌دانی آینده چه چیزی سر راهت می‌گذارد

وقتی اینجا زندانی بودم، چیزی فهمیدم. اینکه مهم نیست چقدر ببازیم یا زندگی چقدر با ما نامهربان باشد، واقعیت این است که ما هنوز انسانیم

دنیا عوض نشده. مثل همیشه جای بی رحمیه.»

«ما متولد می‌شویم تا دنیا را ببینیم و بشنویم.»

این تنها راه زندگی کردنه، اینکه مثل شاعرا باشیم. اگه فقط حقایق رو ببینی، دلت می‌خواد بمیری. می‌گفت تنها راه عبور از موانع، اینه که تصور کنی ازشون گذشتی.»

است. بعضی چیزها در این جهان برای صحبت کردن از کلمات استفاده نمی‌کنند و طور دیگری با تو صحبت می‌کنند.

به باور من، هرچیزی در این دنیا زبان خودش را دارد. ما این توانایی را داریم که ذهن و گوش‌مان رو‌به‌روی همه چیز و همه کس باز نگه داریم، خواه یک عابر پیاده باشد خواه آفتاب و باد

لطفاً شهامت رفتن به راه خودت را داشته باش.

مهم نیست چقدر ببازیم یا زندگی چقدر با ما نامهربان باشد، واقعیت این است که ما هنوز انسانیم. تنها کاری که از دستمان برمی‌آید این است که به زندگی ادامه دهیم

فهمیدم که ما به دنیا می‌آییم تا دنیا را ببینیم و بشنویم. این تمام چیزی است که دنیا از ما می‌خواهد.

معتقدم روزی فرا می‌رسد که می‌توانی با روش منحصر به فرد خودت سربلند بایستی و بدرخشی

گفت این تنها راه زندگی کردنه، اینکه مثل شاعرا باشیم. اگه فقط حقایق رو ببینی، دلت می‌خواد بمیری. می‌گفت تنها راه عبور از موانع، اینه که تصور کنی ازشون گذشتی

اگر نگاه من به دنیا ناپدید شود، هرآنچه می‌بینم نیز ناپدید می‌شود. به همین سادگی

بارها نامه‌ات را در مغازه خواندم. خیلی وقت بود تا این حد حس امید و سرزندگی نکرده بودم.