بریده‌هایی از کتاب رب لوبیای شیرین

گفت این تنها راه زندگی کردنه، اینکه مثل شاعرا باشیم. اگه فقط حقایق رو ببینی، دلت می‌خواد بمیری.

مهم نیست چقدر ببازیم یا زندگی چقدر با ما نامهربان باشد، واقعیت این است که ما هنوز انسانیم. تنها کاری که از دستمان برمی‌آید این است که به زندگی ادامه دهیم،

هیچ‌وقت نمی‌دانی آینده چه چیزی سر راهت می‌گذارد

وقتی اینجا زندانی بودم، چیزی فهمیدم. اینکه مهم نیست چقدر ببازیم یا زندگی چقدر با ما نامهربان باشد، واقعیت این است که ما هنوز انسانیم

دنیا عوض نشده. مثل همیشه جای بی رحمیه.»

ما به دنیا می‌آییم تا دنیا را ببینیم و بشنویم. این تمام چیزی است که دنیا از ما می‌خواهد.

این تنها راه زندگی کردنه، اینکه مثل شاعرا باشیم. اگه فقط حقایق رو ببینی، دلت می‌خواد بمیری. می‌گفت تنها راه عبور از موانع، اینه که تصور کنی ازشون گذشتی.»

«ما متولد می‌شویم تا دنیا را ببینیم و بشنویم.»

به باور من، هرچیزی در این دنیا زبان خودش را دارد. ما این توانایی را داریم که ذهن و گوش‌مان رو‌به‌روی همه چیز و همه کس باز نگه داریم، خواه یک عابر پیاده باشد خواه آفتاب و باد

مهم نیست چقدر ببازیم یا زندگی چقدر با ما نامهربان باشد، واقعیت این است که ما هنوز انسانیم.

زندگی آدم‌ها هرگز به یک رنگ نمی‌ماند و گاهی رنگ آن کاملاً عوض می‌شود.

است. بعضی چیزها در این جهان برای صحبت کردن از کلمات استفاده نمی‌کنند و طور دیگری با تو صحبت می‌کنند.

لطفاً شهامت رفتن به راه خودت را داشته باش.

مهم نیست چقدر ببازیم یا زندگی چقدر با ما نامهربان باشد، واقعیت این است که ما هنوز انسانیم. تنها کاری که از دستمان برمی‌آید این است که به زندگی ادامه دهیم

بارها نامه‌ات را در مغازه خواندم. خیلی وقت بود تا این حد حس امید و سرزندگی نکرده بودم.

فهمیدم که ما به دنیا می‌آییم تا دنیا را ببینیم و بشنویم. این تمام چیزی است که دنیا از ما می‌خواهد.

معتقدم روزی فرا می‌رسد که می‌توانی با روش منحصر به فرد خودت سربلند بایستی و بدرخشی

گفت این تنها راه زندگی کردنه، اینکه مثل شاعرا باشیم. اگه فقط حقایق رو ببینی، دلت می‌خواد بمیری. می‌گفت تنها راه عبور از موانع، اینه که تصور کنی ازشون گذشتی

بعضی چیزها در این جهان برای صحبت کردن از کلمات استفاده نمی‌کنند و طور دیگری با تو صحبت می‌کنند.

اگه فقط حقایق رو ببینی، دلت می‌خواد بمیری. می‌گفت تنها راه عبور از موانع، اینه که تصور کنی ازشون گذشتی.»

«درد هم به آدم غلبه می‌کنه. انقدر ادامه پیدا می‌کنه که بعضیا ترجیح میدن بمیرن.

اگه فقط حقایق رو ببینی، دلت می‌خواد بمیری. می‌گفت تنها راه عبور از موانع، اینه که تصور کنی ازشون گذشتی.»

اگر نگاه من به دنیا ناپدید شود، هرآنچه می‌بینم نیز ناپدید می‌شود. به همین سادگی

چرا واقعاً... هرکسی که گیر اینجا افتاده، به این فکر کرده. دوست دارم اگه خدا وجود داره، ازش بپرسم چرا این بلا رو سرمون آورد.

مهم نیست چقدر ببازیم یا زندگی چقدر با ما نامهربان باشد، واقعیت این است که ما هنوز انسانیم. تنها کاری که از دستمان برمی‌آید این است که به زندگی ادامه دهیم،

ممکن است فکر کنی دچار توهم شده‌ام، اما این فکر مرا تغییر داد. فهمیدم که ما به دنیا می‌آییم تا دنیا را ببینیم و بشنویم. این تمام چیزی است که دنیا از ما می‌خواهد. اهمیتی ندارد که من هرگز معلم نشدم و نتوانستم خدمتی کنم. زندگی من معنا داشت.

این ایده‌ای است که توکو در نامه‌اش بیان می‌کند: «ما متولد می‌شویم تا دنیا را ببینیم و بشنویم.» این اندیشهٔ قدرتمند می‌تواند دیدگاه ما دربارهٔ همه چیز را با ظرافت تغییر دهد.