بریده‌هایی از کتاب اثر ولتاژ

(اصطلاح افت ولتاژ از ادبیات علم پیاده‌سازی اقتباس شده و می‌توان آن را در آثار امی کیلبورن و همکارانش دنبال کرد). افت ولتاژ زمانی اتفاق می‌افتد که بار الکتریکی عظیمی از قابلیت‌هایی که افراد و سازمان‌ها را به حرکت در می‌آورد تخلیه شده، ناامیدی به بار می‌آورد و صرفاً به پول، کار سخت و زمان هدررفته اشاره نمی‌کند. این اتفاق به طرز شگفت‌انگیزی رایج است.

هرگاه هر فردی اولویت‌هایش را زودتر مطرح کند می‌تواند در دیگران سوگیری ایجاد نماید؛ بنابراین وقتی یک ایده یا راه‌حل از طرف یک منبع قابل‌اعتماد یا پرنفوذ (که الزاماً متخصص آن موضوع نیست و ممکن است صرفاً نظر شخصی‌اش را گفته باشد) حمایت می‌شود می‌تواند منجر به این شود که سایر افراد با کمال میل آن را بپذیرند.

که وقتی ایده‌های بد توسط افراد و نهادهای پرنفوذ تأیید می‌شوند می‌توانند فراگیر شوند و هنگامی‌که حجم انتقادات از رفتار گله‌ای بیش‌ازاندازه بالا رفت، سوگیری تأیید، متقاعد کردن افراد برای تغییر باورهایی که حالا ریشه‌دار شده‌اند را بسیار سخت‌تر می‌کند.

هر وقت رقابت بر سر یک دارایی با ارزش نامشخص وجود دارد، طرفی که در مزایده/حراج برنده می‌شود (یا ایده‌ای را می‌خرد، فردی را استخدام می‌کند و...) بیشتر وقت‌ها بیش از ارزش واقعی آن دارایی پول می‌پردازد.

نتایج مثبت کاذب در بیشتر موارد کاملاً بی‌تقصیر هستند و ناشی از خطاهای آماری یا سوگیری‌های شناختی بی‌شماری می‌شوند که به ادراک و رفتارهای ما شکل می‌دهند؛ اما جنبهٔ تاریک‌تری نیز وجود دارد. اینجا همان جایی است که نتایج مثبت کاذب پا به قلمرو فریبکاری می‌گذارند، یکی دیگر از دشمنان اوج‌گیری و مشکلی که به نیات باشکوه علم آسیب زده و درعین‌حال میلیاردها دلار به کسب‌وکارها و سرمایه‌گذاران خسارت وارد می‌کند.