بریده‌هایی از کتاب هرگز ترکم مکن

چرا از این احساس کاملاً شخصی، کلافه‌کننده و خام که زندگی‌مان هرگز به صورتی که می‌توانسته باشد درنیامده است، نمی‌ترکیم، چرا یک روز صبح بیدار نمی‌شویم و گریان و نعره‌زنان به خیابان نمی‌ریزیم و همه چیز را خرد و ویران نمی‌کنیم؟