بریده‌هایی از کتاب خیلی کم... تقریبا هیچ

اما من نمی‌توانم بفهمم که چگونه می‌توان هم فیلسوف بود و هم ایمانی دینی داشت. فیلسوف‌بودن بدین معنی است که همهٔ پرسش‌ها مجازند، که باید تجربه‌ای از آزادی ذهنی به بالاترین درجه وجود داشته باشد و البته این‌که هیچ چیز سرگیجه‌آورتر و ناامیدکننده‌تر از چنین آزادی‌یی نیست.

فلسفه با ناامیدی آغاز می‌شود. یعنی فلسفه نه در حیرت از این‌که چیزها (طبیعت، جهان، هستی) هستند، آن‌گونه که سنت فلسفی معتقد است، بلکه با این حس نامعین اما آشکار آغاز می‌شود که میلی ارضانشده و کوششی بی‌نظیر به شکست انجامیده است

ناامیدی دینی از این درک پدید می‌آید که دین دیگر توانایی فراهم‌آوری معنا برای زندگی انسان را ندارد (با فرض این‌که پیش از این داشته است). آرامش متافیزیکی بزرگ دین و مرهم وجودی آن مسلماً در این ادعا نهفته است که معنای زندگی انسان خارج از زندگی و بیرون از انسانیت قرار دارد و اگرچه این بیرون‌بودگی فراتر از قدرت‌های شناختی محدود ماست، اما هنوز می‌توانیم ایمان خود را به سمت آن جهت دهیم

هیچ‌انگاری روسی از تلاش چرنیشفسکی برای «هیچ‌انگارکردنِ» ارزش‌های زیبایی‌شناسی سنتی با این استدلال آغاز می‌شود که هنرْ بیان پاره‌ای تصورات مطلق از زیبایی نیست بلکه علاقهٔ طبقه‌ای خاص در نقطه‌ای خاص از تاریخ را بازنمایی می‌کند؛ با این آغاز می‌توان برای آن، خط سیری را ترسیم کرد که دربرگیرندهٔ نقد آنارشیستی باکونین از دولت و ژاکوبنیسمِ نچائِف است و از بلشویسم پرومته‌ای لنین خبر می‌دهد.

هیچ‌انگاری روسی از تلاش چرنیشفسکی برای «هیچ‌انگارکردنِ» ارزش‌های زیبایی‌شناسی سنتی با این استدلال آغاز می‌شود که هنرْ بیان پاره‌ای تصورات مطلق از زیبایی نیست بلکه علاقهٔ طبقه‌ای خاص در نقطه‌ای خاص از تاریخ را بازنمایی می‌کند؛ با این آغاز می‌توان برای آن، خط سیری را ترسیم کرد که دربرگیرندهٔ نقد آنارشیستی باکونین از دولت و ژاکوبنیسمِ نچائِف است و از بلشویسم پرومته‌ای لنین خبر می‌دهد.

ماتریالیسم بکت جهان او نه جهانی از بودن، cogito یا تراژدی بیهودهٔ تمدن غرب، بلکه جهان چیزهای متروکه است: یخچال، دوچرخه، ضبط صوت، سطل آشغال و تفاله. آثار او به این چیزها اشاره می‌کند.

آثار بکت خواننده و بینندهٔ خود را به مبارزه می‌طلبد، زیرا از پیش‌نهادن معنایی ساده و معین می‌پرهیزد؛ معنایی که بتوان از آن همچون راهنمایی برای نجات سود جست. آثار بکت با طفره‌رفتن از ما، ما را به دست می‌آورد؛ این آثار روایت نجات را واآفرینی می‌کنند؛ آن‌ها سرچشمه‌ها و آرام‌بخشی‌های داستان، افسانه و روایت را از آن می‌پیرایند. خواندن سه‌گانهٔ بکت از ابتدا تا انتها تجربه‌کردن نزاری ادبی است.