بریده‌هایی از کتاب پایان های ضروری

اجازه دهید نگاهی به عمده‌ترین نقشه‌هایی که ما را از پایان‌دادن‌های ضروری باز می‌دارند، بیندازیم: آستانه تحمل درد فوق‌العاده زیادی که ناسالم است، به‌دوش‌کشیدن مسئولیت دیگران، اعتقاد به اینکه پایان‌دادن یعنی شکست، درک نادرست از وفاداری و وابستگی متقابل

پایان‌دادن: کار مثبت شروع نمی‌شود، مگر آنکه به‌کار منفی پایان دهیم

آن‌ها دنیایی می‌خواهند که در آن محدودیتی نباشد. می‌خواهند باور کنند که وقت و انرژی کافی برای برقراری هر ارتباط و انجام هر کاری را دارند. آن‌ها نمی‌خواهند این حقیقت را بپذیرند که گاه وقت و انرژی آن‌ها برای پرداختن به بعضی شرایط، محدود است و مجبورند تصمیم‌های دشواری بگیرند. آن‌ها در آرزوی زندگی بی‌حدومرزی هستند که در آن از محدودیت زمان و منابع دیگر اثری نباشد

وقتی در جاده‌ای می‌رانید که احساس می‌کنید اشتباه است، سرانجام با دیدن بن‌بست مجبور خواهید شد که دور بزنید. مواجهه با واقعیت عریانی که به ما نشان می‌دهد تلاشمان راه به جایی نمی‌برد، ابتدا تکان‌دهنده و دلسردکننده است، اما بالأخره ما را مجبور می‌کند چیزی را تغییر دهیم.

وقتی رابطه‌ای پایان پیدا می‌کند، گاه به‌جای آنکه اجازه دهیم سوگواری انجام شود تا ما با غم و اندوه خود روبه‌رو شویم، به‌تندی وارد یک رابطه جبرانیِ دیگر می‌شویم. بر شما پوشیده نیست که چنین رابطه‌ای به‌کجا می‌انجامد؛ بیشتر وقت‌ها سرانجام خوبی ندارد.

اگر واقعا این را بپذیرید که بعضی افراد با وجود تمام تلاش‌های شما، تغییر نخواهند کرد و همچنین افرادی هستند که از اخلال در کار دیگران سود می‌برند، کار و زندگی شما شکل دیگری خواهد گرفت. با قبول این حقیقت پایان‌دادن به برخی امور برایتان بسیار آسان‌تر خواهد شد

گاه لازم است برای زنده ماندن چیزی را از بین ببریم که زمانی روی آن سرمایه‌گذاری کرده‌ایم؛ چیزی را ریشه‌کن کنیم که قبلاً ساخته‌ایم. واپس‌زدن، ازپا نشستن، دورریختن و بیزاری‌جستن از آنچه زمانی برایمان عزیز بوده، همه و همه لازمه زندگی است.

اگر مردم یاد بگیرند به خود بگویند: «فرصت کوتاه است، بهتر است بعضی از موضوعات را نادیده بگیریم و جایی متمرکز شویم که می‌توانیم کاری انجام دهیم.» یا «بهتر است از وقتمان درست استفاده کنیم.» از منابع وقت و نیرو بهتر استفاده خواهند کرد.

اگر بخواهیم با همه، روابط عمیق برقرار کنیم، در نهایت از سطح فراتر نمی‌رویم.

بعضی افراد از قانون «اصلاح، اصلاح یا اصلاح» پیروی می‌کنند ولی هرگز موفق نمی‌شوند چون اساسا آن شاخه یا جوانه اصلاح‌پذیر نیست؛ والسلام.

در واقع پایان‌ها نه‌تنها بخشی از زندگی، بلکه لازمه زندگی و بالندگی شخصی و حرفه‌ای هستند. گاه لازم است برای زنده ماندن چیزی را از بین ببریم که زمانی روی آن سرمایه‌گذاری کرده‌ایم؛ چیزی را ریشه‌کن کنیم که قبلاً ساخته‌ایم. واپس‌زدن، ازپا نشستن، دورریختن و بیزاری‌جستن از آنچه زمانی برایمان عزیز بوده، همه و همه لازمه زندگی است

آیا زمستان فرا رسیده و من تعمیر ابزارها و برنامه‌ریزی برای آینده را نادیده می‌گیرم؟ به بیان کتاب مقدس، آیا سعی می‌کنید به چیزی حیات ببخشید که عمرش به پایان رسیده است؟ سعی می‌کنید چیزی را شفا دهید که باید از بین برود؟ به چیزی می‌خندید که باید برایش سوگواری کنید؟ چیزی (یا کسی) را در آغوش گرفته‌اید که باید پس می‌زدید؟ از عشق نسبت به چیزی (یا کسی) حرف می‌زنید که باید از آن متنفر باشید؟ ۲. بپذیرید که بر درخت زندگی شاخ‌وبرگ حیات بیش‌ازاندازه می‌روید یکی از دلایلی که هرس‌کردن و اصلاحات را ضروری می‌سازد این است که شاخ‌وبرگ بسیار زیادی بر آن می‌روید، آن‌قدر که تمام آن‌ها نمی‌توانند به‌نهایت رشد خود برسند. گیاه زنده در هر چرخه از زندگی بیش از آنچه بتواند تحمل کند، شاخ‌وبرگ می‌دهد.

درباره پرسش‌های زیر تأمل کنید و ببینید که آیا در فعالیت‌های مختلف کار و زندگی وجود چرخه‌ها و فصول را رعایت می‌کنید: آیا پایان‌دادن را بخشی طبیعی از زندگی می‌دانم؟ آیا مانند پزشکی که کارش تشخیص‌گذاری است، مرتب از خود می‌پرسم که در چه فصلی به‌سر می‌برم؟ آیا در مقابل پایان‌دادن که برای تغییر فصل ضروری است، مقاومت می‌کنم؟ اگر واقعا به فصول و چرخه‌ها اعتقاد داشتم، آیا مقاومت می‌کردم؟ آیا به ارتباط، فعالیت یا موضوعی چسبیده‌ام که فصل آن گذشته باشد؟ برای ورود به فصل جدید باید چه کارهایی انجام دهم؟ آیا زمانی که نیاز به رسیدگی و مراقبت است، من هنوز در حال بذرافشانی هستم؟

اگر ۷۹ بار با کسی صحبت کرده‌اید و نتیجه‌ای نگرفته‌اید، آیا انتظار دارید برای هشتادمین بار معجزه بشود؟ اصطلاح غیرفنی این کار یعنی غرزدن و این کاری است که هرگز نباید انجام شود. هرگاه خود را مجبور به انجام چنین کاری دیدید، بدانید یک جای کار اشکال دارد.

باید دانست که هرگاه درد و رنج به جایی ختم نمی‌شود، چند چیز در حال رخداد است. نخست اینکه ممکن است شما به‌نحوی با رنج و بدبختی خو کرده باشید؛

تسلیم‌نشدن یک شکل منفی و مسموم نیز دارد. این شکل زمانی اتفاق می‌افتد که تسلیم‌شدن و رهاکردن به‌عنوان کنار گذاشتن یک هدف یا تلاش معنی می‌شود. به‌عبارت دیگر اگر شما کار یا رابطه‌ای را کنار بگذارید به‌جای آنکه فکر کنید کار عاقلانه‌ای کرده‌اید تصور می‌کنید بازنده‌اید و تسلیم شده‌اید که این بسیار وحشتناک است.

خوب باختن یعنی پایان‌دادن به چیزی که فایده ندارد و پرداختن به کاری بهتر.

وفاداری مهم است و درواقع یکی از ویژگی‌های مهم شخصیتی انسان به‌شمار می‌رود، اما وفاداری در عشق و دوستی نه امری مطلق و نامتناهی است، نه به‌معنای آن است که مسئولیت دیگری را به‌عهده بگیریم و نه اینکه به دلیل وفاداری غیرمنطقی، بدرفتاری یا عملکرد نادرست دیگران را تحمل کنیم.

این نقشه نتیجه تربیتی است که در آن، کودک به‌خاطر انتخاب‌هایی که مورد علاقه والدین یا دیگر اعضای خانواده نیست، همواره احساس گناه می‌کند. این فرد در بزرگسالی باید نقشه جدیدی بیاموزد که به او بگوید: «من در این کار تو را نشانه نگرفته‌ام، من این کار را به‌خاطر خودم می‌کنم.» و این نقشه تفاوتی آشکار ایجاد خواهد کرد. وفاداری مهم است و درواقع یکی از ویژگی‌های مهم شخصیتی انسان به‌شمار می‌رود، اما وفاداری در عشق و دوستی نه امری مطلق و نامتناهی است، نه به‌معنای آن است که مسئولیت دیگری را به‌عهده بگیریم و نه اینکه به دلیل وفاداری غیرمنطقی، بدرفتاری یا عملکرد نادرست دیگران را تحمل کنیم.

شخص بالغ شرایط لازم زندگی را به‌جا می‌آورد، اما شخص نابالغ انتظار دارد زندگی خواسته‌های او را برآورده کند