بریده‌هایی از کتاب جامعه شناسی خودکامگی

کشورهامان، چون از تجمع ما پدید آمده‌اند، همان هستند که ما هستیم؛ قوانین و احکام‌شان بر مبنای طبایع ما، و اعمال‌شان کردار زشت و زیبای ماست در مقیاسی بس بزرگتر

یکی از نشانه‌های پیشرفت فکری و علمی جامعه، قطع رابطه با تحلیل‌های سادهٔ عامیانه، به نفع تحلیل‌های دقیق و منطقی و پیچیده چند عاملی است.

حکومت‌های خودکامهٔ ایران پس از تثبیت خود چه منظور اولیه‌ای را تعقیب می‌نموده‌اند؟ در تصویری که فردوسی به دست داده، غارت، هدف اولیه این حکومت‌ها بوده است و به‌ناچار برای تحقق غارت: کشتن و سوختن. آیا واقعیات تاریخی نظر فردوسی را تأیید می‌کنند؟