بریده‌هایی از کتاب بیمار و روانکاو

هوفر (۱۹۵۶) یکی از نخستین کسانی بود که تلاش کرد تا با تمایز قائل شدن بین انتقال روانکاو به بیمارش و انتقال متقابل روانکاو ابهام مربوط به این اصطلاح را برطرف سازد، اما به میل خود انتقال روانکاو را به انسانیت و درک او از نیازهای واقع بینانه بیمار مرتبط می‌کند. از سوی دیگر، انتقال متقابل به واکنش‌های درون روانی روانکاو، از جمله محدودیت‌های او در درک کامل مطالب بیمار مرتبط است.