بریده‌هایی از کتاب خلق رفتارهای ماندگار

قصه‌های پریان با این جمله ختم می‌شوند: «و ازآن‌به‌بعد، آنها خوش‌وخرم زندگی کردند.» به همین دلیل است که به آنها می‌گویند قصهٔ پریان، نه مستند.

فقط شما هستید و عادتتان، تک‌وتنها در برابر یک دیو. یا شکستش می‌دهید یا شکست می‌خورید. اعلام پیروزی بستگی به شما – و فقط خود شما–  دارد. هیچ کس دیگری در این ماجرا دخالت ندارد.

«اگر می‌توانستم چیزی را در زندگی‌ام تغییر بدهم، دوست داشتم صبورتر بشوم.»

بیماری بزرگ غرب این است: «من زمانی خوشحال خواهم بود که...» این باور ماست که خوشحالی هدفی ایستا و متناهی است و به‌مجرداینکه فلان ارتقا را بگیریم یا فلان خانه را بخریم یا فلان همسر را اختیار کنیم یا هر چیز دیگر، شادی در چنگ ماست.

محیطْ نیرومندترین سازوکار برانگیزنده در زندگی ماست

هنگامی‌که رفتار منفی را کش می‌دهیم –هم از نوعی که به عزیزانمان صدمه می‌زند هم از نوعی که به طریقی به خودمان آسیب می‌رساند– داریم زندگی عاری از تغییری را به خطرناک‌ترین شیوهٔ ممکن سپری می‌کنیم. داریم عامدانه انتخاب می‌کنیم که درمانده و بدبخت باشیم و دیگران را نیز بدبخت کنیم

هنگامی‌که رفتار منفی را کش می‌دهیم –هم از نوعی که به عزیزانمان صدمه می‌زند هم از نوعی که به طریقی به خودمان آسیب می‌رساند– داریم زندگی عاری از تغییری را به خطرناک‌ترین شیوهٔ ممکن سپری می‌کنیم. داریم عامدانه انتخاب می‌کنیم که درمانده و بدبخت باشیم و دیگران را نیز بدبخت کنیم

پیام اصلی نویسندهٔ واقع‌بین و باتجربهٔ کتاب، دکتر مارشال گلدسمیث، این است که برای ایجاد تغییرهای ماندگار در رفتار و کردار خود باید مراقب این اسباب و علل و انگیزه‌های محیطی باشیم.

سرنوشت همان دستْ ورقی است که به ما داده‌اند. انتخابْ نحوهٔ بازی ما با این دستْ ورق است.

پیشنهادهای من به شما کمک خواهد کرد بفهمید چگونه می‌توان شکاف بین «خود ایدئال» و «خود واقعی» تان را پر کنید.

هنگامی‌که می‌خواهیم برای رفتار خطای خود بهانه بیاوریم، هر روزِ خدا را می‌توان «روز خاص» نامید.

معتقدیم زمانْ پایانی ندارد و آن‌قدر گسترده هست که سرانجام به همهٔ هدف‌ها در جهت اصلاح خود برسیم. (من چهل‌وسه سال است که پی‌درپی به خود قول می‌دهم امسال جنگ و صلح را بخوانم.) این اعتماد به صبوریِ بی‌پایان زمانْ تعلل و پشت‌گوش‌اندازی را در انسان برمی‌انگیزد.

فکر می‌کنیم با محیطمان هماهنگیم، ولی درواقع، او با ما سر جنگ دارد. فکر می‌کنیم ما محیطمان را کنترل می‌کنیم، ولی درحقیقت، اوست که ما را در کنترل خود دارد.