بریده‌هایی از کتاب سرگذشت فلسفه غرب به روایت مدرسه دوباتن

تمام تیره‌روزی‌های انسان ناشی از این است که نمی‌تواند تنها و آسوده در اتاقش بنشیند.

اسپینوزا می‌نویسد انسان عاقل، کسی که چگونگی و چرایی امور را درک می‌کند، «از آرامشِ (acquiescentia) جانِ همیشه راستین برخوردار است».

اضطراب در شکاف میان آنچه می‌ترسیم شاید رخ دهد و آنچه امید داریم شاید رخ دهد، شکوفا و باروَر می‌شود. هرچه این شکاف بزرگ‌تر باشد، نوسان و تلاطم خلق‌وخوی ما هم بیشتر خواهد بود.

ما موجودات فراموشکاری هستیم که زمانی اندک در اختیار داریم. هیچ بعید نیست تمام ظرایف یک استدلال پیچیدهٔ محکم را از یاد ببریم. پس لازم است نکات اساسی به‌صورتی به‌یادماندنی و ساده بیان شوند.