بریده‌هایی از کتاب اقتصاد فقیر: بازاندیشی بنیادین در شیوه مبارزه با فقر جهانی

بخش بزرگی از دلیل آنکه چرا به‌نظر می‌رسد فقرا گویی بدترین تصمیم‌ها را می‌گیرند (مثلاً با آنکه درآمد کافی برای غذا خوردن ندارند تلویزیون، گوشی‌های تلفن همراه و سایر کالاهای به‌نسبت لوکس می‌خرند و با وجود فقر، هزینه‌های گزافی برای مراسم عروسی یا عزای خود صرف می‌کنند) ، می‌تواند به‌ این دلیل‌ باشد که آنها درواقع با به‌زحمت انداختن خود برای پس‌انداز کردن و استفاده درست از پول، شانس خود را برای رسیدن به جایی بسیار متفاوت بسیار کم می‌بینند و بنابراین دلیلی نمی‌بینند که به همین لذت‌های کوچک نیز دل‌خوش نباشند.

وقتی زمان پایبندی می‌رسد دیگر نمی‌خواهیم آن را انجام دهیم. این کتاب نشان می‌دهد که اشتیاق برای خوشحالی آنی، اغلب رفتارهای غیرعقلانی، به‌ویژه به تعویق انداختن تصمیم‌ها، را به‌وجود می‌آورد. به بیان دیگر یک ناسازگاری زمانی میان «ما» ی در زمان تصمیم‌گیری و «ما» ی در هنگام عمل وجود دارد که این فاصله، موجب دلواپسی دائمی ما می‌شود.

تأکید ویژه بر مشاغل دولتی، حاکی از تمایل به ثبات است، زیرا این مشاغل حتی اگر چندان هیجان‌انگیز نباشند، از امنیت شغلی بالایی برخوردار هستند. درواقع، به‌نظر می‌رسد ثبات شغلی تنها مسأله‌ای است که فقرا را از طبقه متوسط متمایز می‌کند.

بسیاری از مردم با آمارتیا سن، اقتصاددان- فیلسوف و برنده جایزه نوبل هم‌عقیده‌ هستند که فقر، سبب هدررفتن تحمل‌ناپذیر استعدادها می‌شود. به گفته او فقر تنها کمبود پول نیست؛ فقر عدم توانایی برای تحقق تمامی قابلیت‌های یک شخص به عنوان یک انسان است.

اگر چیزی ندارید که به‌کار آید، با استفاده از نبوغ خود از هیچ، چیزی به‌وجود آورید.

گریختن از فقر آسان نیست، اما یک حس امکان‌پذیری و کمی کمک کاملاً هدفمند (قدری اطلاعات، کمی سقلمه‌زدن) گاهی می‌تواند اثرات شگفت‌آور زیادی داشته باشد. از طرف دیگر، انتظارات اشتباه، نبود ایمان در جایی که به آن نیاز است و موانع ظاهراً کوچک می‌تواند ویران‌گر باشد.

هر ساله ۹ میلیون کودک پیش از رسیدن به سن پنج ‌سالگی جان خود را از دست می‌دهند.[ ۳ ]احتمال مرگ زنی هنگام زایمان در جنوب صحرای آفریقا، یک به سی است، در حالی‌که این احتمال در کشورهای توسعه‌یافته یک به ۵۶۰۰ است. دست‌کم در ۲۵ کشور، که بیشتر آنها در جنوب صحرای آفریقا قرار دارند، امید به زندگی کمتر از ۵۵ سال است. تنها در کشور هند، بیش از ۵۰ میلیون بچه مدرسه‌ای، توانایی خواندن متنی بسیار ساده را ندارند.

آن دسته از پدر و مادرها که از مشاغل ثابت برخوردار هستند، از خانواده خود بهتر نگهداری می‌کنند.

ممکن است انسان‌های کوشا و صبور، بیشتر تمایل داشته باشند برای آینده فرزندان خود سرمایه‌گذاری کنند تا به مشاغل بهتری دست یابند.

آزمایشگاه اقدام برای مبارزه با فقر

هنگامی که هر چیزی که می‌خواهید به‌نظر می‌رسد در فاصله دور ناممکنی قرار دارد، باانگیزه بودن بسیار دشوار می‌نماید. شاید دقیقاً آن‌چه فقرا نیاز دارند این باشد که تیرهای دروازه را نزدیک‌تر بیاوریم تا شروع به دویدن به سمت آنها کنند.

به جوامع فقیر فرصت دهید و سپس از سر راه‌ آنها کنار روید.

بازده کل یک کسب‌وکار، درآمد کل منهای هزینه‌های عملیاتی (هزینه‌ مواد، دست‌مزدی که به کارگران خود پرداخت می‌کنید و غیره) است. این بازده، همان چیزی است که شما می‌توانید در پایان روز به خانه ببرید. برای تصمیم‌گیری درباره ماندن در یک کسب‌وکار، در وهله نخست باید به بازده کل نگاه کرد. اگر این بازده به اندازه‌ای نباشد که هزینه‌های فرصت و هزینه‌های راه‌اندازی کسب‌وکار را پوشش دهد و امیدی نیز به بهبود چشم‌گیر شرایط کسب‌وکار در آینده وجود نداشته باشد، باید کسب‌وکار را تعطیل کرد.

تأکید ویژه بر مشاغل دولتی، حاکی از تمایل به ثبات است، زیرا این مشاغل حتی اگر چندان هیجان‌انگیز نباشند، از امنیت شغلی بالایی برخوردار هستند. درواقع، به‌نظر می‌رسد ثبات شغلی تنها مسأله‌ای است که فقرا را از طبقه متوسط متمایز می‌کند.

به ندرت رژیمی را می‌بینیم که موفق به تغییر از خودکامگی و فساد به دموکراسی کارآمد شده باشد.

با نگاه از پایین، نخستین چیزی که برای ما آشکار می‌شود، این است که همیشه لازم نیست برای بهبود پاسخ‌گویی و کاهش فساد، تغییرات بنیادی در نهادها ایجاد کنیم.

در غرب به این قبیل اصلاحات، معمولاً به دیده تردید نگریسته می‌شود: انتخابات اغلب با تقلب همراه‌ است و مقامات انتخابی قدرت بسیار کمی دارند.

دلیلی برای نگرانی این است که رأی‌گیری اغلب بر اساس وفاداری‌های قومی صورت می‌گیرد، بدین معنی که نامزد متعلق به بزرگ‌ترین گروه‌های قومی، مستقل از هر شایستگی‌ ذاتی، اغلب در انتخابات پیروز می‌شود.

سیاست‌ قوم‌گرایی به دلایل بسیار، موجب خسارت می‌شود. یکی از خسارت‌ها این است که اگر رأی‌دهندگان به جای شایستگی بر پایه قومیت رأی دهند، کیفیت نامزدهای نماینده گروه اکثریت آسیب خواهد دید. نیازی نیست این نامزدها تلاش زیادی کنند چون این واقعیت که از طبقه یا گروه قومی «درستی» برخاسته‌اند، برای اطمینان از انتخاب‌شدن آنها کفایت می‌کند.

گذران زندگی با ۹۹ سنت در یک روز به این معنا است که فرد دسترسی محدودی به اطلاعات دارد- استفاده از روزنامه‌، تلویزیون‌ و کتاب‌ همگی پول می‌خواهد- و بنابراین چنین فردی اغلب به‌راستی واقعیت‌های معینی را که برای سایر مردم بدیهی است، نمی‌داند، برای مثال این که واکسن‌ها می‌توانند از ابتلای کودک به سرخک جلوگیری کنند. این یعنی زندگی در جهانی که نهادهای آن برای کسی مثل این فرد فقیر ساخته نشده است.

گرسنگی در جهان امروز وجود دارد، اما تنها دلیل آن به شیوه تقسیم غذا بین انسان‌ها بازمی‌گردد. کمیابی مطلق غذا وجود ندارد. درست است که اگر فردی بسیار بیشتر از میزان نیاز خود به مواد غذایی مصرف کند، یا برای گرم‌ کردن استخر خود غلات بیشتری را به سوخت‌های زیستی تبدیل کند، برای دیگران غذای کمتری خواهد ماند،[ ۳۲ ]اما با وجود این، به‌نظر می‌رسد بیشتر مردم، حتی افراد بسیار فقیر، از درآمد کافی برای تهیه یک رژیم غذایی مناسب برخوردار هستند و دلیل ساده‌ این موضوع این است که جز در مواقع استثنائی، قیمت کالری‌ها بسیار کاهش یافته است.

ین واقعیتی کاملاً مستند است که فقرا در جهان در حال توسعه، شاید تا اندازه‌ای به ‌دلیل فشار از دست‌ ندادن آبرو، مقادیر زیادی از پول خود را صرف جشن‌ عروسی، جهیزیه و مراسم غسل تعمید می‌کنند. سنگینی هزینه مراسم عروسی در هند شناخته شده است، اما مناسبت‌های دیگری نیز با شادی کمتر وجود دارد که خانواده را مجبور می‌کند مهمانی پرخرجی برگزار کند. در آفریقای جنوبی هنجارهای اجتماعی در مورد میزان خرج‌ مراسم خاکسپاری در زمانی گذاشته شده بود که بیشتر مرگ‌ومیرها در سنین بالا یا کودکی روی می‌داد.

گذران زندگی با ۹۹ سنت در یک روز به این معنا است که فرد دسترسی محدودی به اطلاعات دارد- استفاده از روزنامه‌، تلویزیون‌ و کتاب‌ همگی پول می‌خواهد- و بنابراین چنین فردی اغلب به‌راستی واقعیت‌های معینی را که برای سایر مردم بدیهی است، نمی‌داند