بریده‌هایی از کتاب داستان زندگی من

این را هم از من یادگار داشته باشید. من خوش‌شانس بودم که شغلی فوق‌العاده داشتم! اما اگر بخواهم صادق باشم، آرزو می‌کنم کاش زمان بیشتری را با فرزندان و خانواده‌ام گذرانده بودم! بنابراین، شما را تشویق می‌کنم تا در مسیر پیشِ رو انتخاب‌هایی آگاهانه داشته باشید.

تحصیل دخترها هنوز هم پایه و اساس پیشرفت زنان در دنیای ماست. بااین‌حال، اغلب اوقات فقر، خشونت و فرهنگ‌های سنتی مردسالار سدِ راهِ آن می‌شود. مزایای تحصیل دخترها بی‌شمار است. دخترها و زن‌های تحصیل‌کرده سالم‌ترند، مشارکت بیشتری در اقتصادِ پولی دارند و در سنین نوجوانی کمتر بچه‌دار می‌شوند. آن‌ها هدایت جوامع خود را به‌عهده می‌گیرند.

این داستان فشاری را که در هندِ آن روزها روی مادرها بود کاملاً نشان می‌دهد. از یک طرف پایشان را روی ترمز می‌گذاشتند تا مطمئن شوند که از دخترشان خوب مراقبت می‌شود و او رفتار درستی دارد و از طرف دیگر باید پای خود را روی پدال گاز فشار می‌دادند و به دختر کمک می‌کردند مورداحترام، مستقل و قوی باشد.

اعتقاد دارم خانوادهٔ سالم ریشهٔ جوامع سالم است. می‌دانم خانواده آشفتگی دارد و مسائل دردناکی در آن اتفاق می‌افتد که نمی‌توان خود را با آن‌ها تطبیق داد

خانواده با تمام قدرتی که دارد می‌تواند خیلی هم شکننده باشد. هر خانواده با ریسک سختی‌های پیش‌بینی‌نشدنی روبه‌رو می‌شود و بدون داشتن شبکهٔ ایمنی متناسب، که باید دولت یا بخش خصوصی تأمینش کند، رویدادهایی مانند تصادف پدرم می‌تواند زندگی مردم را برای چند دهه یا چند نسل نابود کند.

بچه‌های زن‌های کارمند معمولاً عملکرد بهتری در مدرسه دارند (۱)، مستقل‌ترند و مادرشان را الگویی ارزشمند می‌بینند (۲). جدا از این مدارک، مستندی داریم که نشان می‌دهد مشارکت زن‌ها در مشاغلی که بابت آن حقوق دریافت می‌کنند به‌نفع اقتصاد کل کشور است. هرچه تعداد نیروی کار زن بیشتر شود، کشور موفق‌تر می‌شود (۳)، چون جلوی فقر گرفته می‌شود، درآمدها بالاتر می‌رود و تولید ناخالص ملی افزایش می‌یابد.

گفت اپل یک تجربه است. کاربران فقط محصول را نمی‌بینند؛ عاشق این محصول می‌شوند. طراحی کاری احساسی است و ذهن انسان را اسیر می‌کند.

همچنین، همان زنی هستم که در بیست‌وسه‌سالگی به امریکا آمدم تا تحصیل و کار کنم و به‌طریقی توانستم پیشرفت کنم و مدیر یکی از شرکت‌های مهم شوم. اعتقاد دارم فقط در امریکا چنین اتفاقی رخ می‌دهد.

شما زن‌ها باید استقلال مالی داشته باشید.

این داستان فشاری را که در هندِ آن روزها روی مادرها بود کاملاً نشان می‌دهد. از یک طرف پایشان را روی ترمز می‌گذاشتند تا مطمئن شوند که از دخترشان خوب مراقبت می‌شود و او رفتار درستی دارد و از طرف دیگر باید پای خود را روی پدال گاز فشار می‌دادند و به دختر کمک می‌کردند مورداحترام، مستقل و قوی باشد. حس اجتماعی آما به صورت طبیعی به‌سمت ترمز جذب می‌شد، اما رؤیاهایی که برای ما در سر داشت پایش را روی پدال گاز فشار می‌دادند.

در آی‌آی‌ام کلکته با مردها سر کلاس می‌رفتم، مردها به ما درس می‌دادند و کارهایی را که مردها ارائه کرده بودند مطالعه می‌کردم تا وارد صنایعی شوم که در انحصار مردها بود. اما کتاب‌های انگشت‌شماری هم از نویسندگان زن خواندم که سبب شد احساس آرامش کنم، چون می‌دیدم جنبش زنان در سراسر جهان فراگیر شده است. ما حرف می‌زدیم و من احساس می‌کردم به ما احترام می‌گذارند. مردها هیچ‌وقت ما را به چشم رقیب نمی‌دیدند. استادان و هم‌کلاسی‌هایمان می‌خواستند موفق شویم. ما غریبه بودیم، چون اولین نسل از زن‌هایی بودیم که وارد دانشگاه مدیریت حرفه‌ای می‌شدند و، درمورد من، حتی وارد دنیای تجارت. بنابراین، خاص بودیم.

تحصیل دخترها هنوز هم پایه و اساس پیشرفت زنان در دنیای ماست. بااین‌حال، اغلب اوقات فقر، خشونت و فرهنگ‌های سنتی مردسالار سدِ راهِ آن می‌شود. مزایای تحصیل دخترها بی‌شمار است. دخترها و زن‌های تحصیل‌کرده سالم‌ترند، مشارکت بیشتری در اقتصادِ پولی دارند و در سنین نوجوانی کمتر بچه‌دار می‌شوند. آن‌ها هدایت جوامع خود را به‌عهده می‌گیرند.

اما تحصیل زن‌ها و دخترها و کاری که بعد از گرفتن مدرک انجام می‌دهند فقط مشکل کشورهای در حال توسعه نیست. در ایالات متحده و اروپا و هند، باوجود دانشگاه‌ها و کالج‌هایی که بیشتر مدارکشان را زن‌ها دریافت می‌کنند، هنوز هم مسیر خوب و راحتی وجود ندارد که بهترینِ این زن‌ها بتوانند وارد نقش مناسب خود شوند و به ایجاد رفاه جمعی کمک کنند.

وقتی انسان به چالش کشیده می‌شود، رشد می‌کند. وقتی کاری را خوب انجام می‌دهد و به‌خاطر بودن در کنار افرادی که با او اهداف مشترک دارند حقوق می‌گیرد، احساس خوبی به او دست می‌دهد.

انتخاب زنان برای کارکردن بیرون از خانه سهم مهمی در سلامت آن‌ها و موفقیت خانواده‌شان دارد.

همهٔ ما حق داریم برای حفظ آزادی‌مان از قدرت کیف پول خود استفاده کنیم. پذیرش کامل زن‌ها به‌منزلهٔ کارمندانی که حقوق دریافت می‌کنند باعث رشد بشر می‌شود. این فرایند آن‌ها را از فشار دنیای مردانه رها می‌کند.

در جایگاه مدیرعامل زنِ شناخته‌شده، بارها از من خواسته شده درمورد تضاد بین کار و خانواده برای مخاطبان بسیاری صحبت کنم. یک بار گفتم که مطمئن نیستم دخترهایم من را مادر خوبی بدانند (شاید همهٔ مادرها گاهی حسی شبیه به این را تجربه کنند)

تشکیل و پرورش خانواده برای بسیاری از افراد منبع ایجاد تنش و نگرانی است.

ناتوانی ما در پاسخ به فشارهای کاری و خانوادگی، در بالاترین سطوح تصمیم‌گیری در سطح جهانی، هرروزه برای میلیون‌ها زن محدودیت ایجاد می‌کند و نه‌تنها آن‌ها را از رشدکردن و رسیدن به سطوح بالای مدیریتی محروم می‌کند، بلکه جلوی این زنان را برای داشتن شغلی رضایت‌بخش در کنارِ رابطهٔ سالم با همسر و مادربودن می‌گیرد.

در بازار موفق، باید همهٔ زن‌ها از این انتخاب برخوردار باشند که شغلی همراه با حقوق درخارج از خانهٔ خود داشته باشند و زیرساخت‌های اجتماعی و اقتصادی ما باید کاملاً از انتخاب آن‌ها پشتیبانی کند. بحثِ استقلال و امنیت مالی زنان نکته‌ای اساسی برای رسیدن آن‌ها به برابری است.

بحثِ استقلال و امنیت مالی زنان نکته‌ای اساسی برای رسیدن آن‌ها به برابری است.

با وجود تمام دستاوردهایی که داشته‌ام، بزرگ‌ترین لذت زندگی‌ام بچه‌داشتن است و دوست ندارم هیچ‌کس، اگر خودش دوست دارد طعم این لذت را بچشد، از آن محروم شود.

والدینم هیچ‌گاه ما را بغل نمی‌کردند، نمی‌بوسیدند یا به ما نمی‌گفتند: «دوستت دارم.» عشق مفهومی بیان‌کردنی نبود. هرگز از ترس‌ها، امیدها و آرزوهایمان با بزرگ‌ترها حرف نمی‌زدیم. از آن دسته آدم‌هایی نبودند که بشود از این حرف‌ها با آن‌ها زد. هر تلاشی دراین‌باره با عبارت «بیشتر دعا کن، خداوند کمک می‌کنه مسیرت رو پیدا کنی.» قطع می‌شد.

دلیل توانایی‌ام در رشد و توسعه این بود که در چهارچوبی بزرگ شده بودم که به‌تدریج به من آزادی کشف مسائل را داده بود.

انرژی بسیار زیادی داشتم، عاشق ورزش، بالارفتن از درختان و دویدن دور خانه و باغ بودم، آن هم در جامعه‌ای که دخترها با رنگ پوستشان، زیبایی‌شان، متانتشان و «سادگی‌شان» قضاوت می‌شدند. همیشه می‌شنیدم که اقوامم درگوشی از هم می‌پرسند که چطور قرار است برای «این دختر پسرنما» شوهر پیدا کنند. این موضوع هنوز برایم آزاردهنده است. اما من دختری بودم که هرگز احساس نکردم نمی‌توانم بیشتر یاد بگیرم، سخت‌تر درس بخوانم یا خودم را در کنار باهوش‌ترین کودکانی که در کنارمان بودند اثبات کنم.

در خانهٔ ما، همهٔ بچه‌ها، چه دختر چه پسر، می‌توانستند جاه‌طلب باشند. البته منظورم این نیست که قوانین برای آن‌ها یکسان بود.

اعتقاد بر این بود که مراقبت‌کردن از دخترها باید با مراقبت از پسرها متفاوت باشد.

«ما داریم روی تحصیلات تو سرمایه‌گذاری می‌کنیم تا بتونی در آینده روی پاهای خودت وایستی. دیگه بقیه‌ش با خودته. باید متکی به خودت باشی.

فرصت دانشگاه‌رفتن را پیدا نکرد. بنابراین، تمام هم‌وغم خود را روی این گذاشت که دخترهایش بتوانند به دانشگاه بروند. این کار برایش ساده نبود. همیشه احساس می‌کردم به‌خاطر دخترهایش در زندگی احساس پیروزی می‌کرد و برای ما آزادی‌هایی را آرزو می‌کرد که خودش هرگز نداشت.

وقتی با والدین و فرزندان خود رابطه‌ای عمیق داشته باشیم، جداگانه و با هم رشد می‌کنیم. در درون گروه‌های بزرگ‌تر هم به همین ترتیب است، چه با آن‌ها نسبتی داشته باشیم چه نداشته باشیم. اعتقاد دارم خانوادهٔ سالم ریشهٔ جوامع سالم است.