بریده‌هایی از کتاب اعتماد به نفس کلید موفقیت

بنابراین اعتمادبه‌نفس یعنی باور به این‌که شما: -می‌توانید با وجود همهٔ سختی‌ها و مشکلات موفق شوید؛ -می‌توانید ضعف‌های اخلاقی و رفتاری خود را اصلاح کنید؛ -می‌توانید بسیار بیش از این‌ها رشد و پیشرفت کنید؛

ایستگی را به خود القا و در ذهن و بر زبانتان مرور کنید. می‌توانید جلوی آینه بروید و دوستانه و صمیمانه به خود نگاه کنید و به خود بگویید: تو را دوست دارم چراکه بهترین آفریده و مخلوق خدایی. تو را دوست دارم چراکه برگزیدهٔ این کائنات و جانشین خدایی. تو را دوست دارم چراکه ظرفیت و توانی در تو هست که می‌تواند تو را بالاتر از مقرب‌ترین فرشتگان الهی در جوار رحمت خداوند قرار دهد. تو را دوست دارم چراکه شایستهٔ بهترین‌هایی و می‌توانی با اراده و اختیاری که در زمین منحصراً به تو عطا شده به‌گونه‌ای رفتار کنی که نعمت‌های ابدی و بی‌نظیر بهشت، نصیب و بهره‌ات باشد.

اعتمادبه‌نفس یعنی پیشاپیش باور داشته باشید با اراده، همت و تلاش‌تان و البته با کمک خداوند مهربان، «می‌توانید» این کار را به سرانجام برسانید. دیگر به این کاری ندارید که توانایی دیگران در این زمینه در چه حدی است. مهم این است که شما توانایی خود را به‌نسبت کارتان ارزیابی کنید نه در مقایسه با دیگران.

اما یادمان باشد که اگر ما بزرگ‌ترین جرم‌ها و معصیت‌ها را هم مرتکب شده باشیم، چنانچه جداً و از صمیم قلب پشیمان باشیم و توبه کنیم و قصد ترک و جبران گذشته را داشته باشیم، خداوند با آن‌همه عظمت، ما را می‌بخشد؛ پس چرا ما خود را نبخشیم؟

برای سنجش میزان اعتمادبه‌نفس هرگز نباید در مقام مقایسهٔ خود با دیگران برآییم که ببینیم در زمینه‌ای بخصوص، از دیگران بهتر و توانمندتریم یا نه. یعنی اهمیت ندهیم آیا فرد دیگری هم قادر به انجام کاری که می‌خواهیم انجام بدهیم هست یا خیر.

علت فراموش کردن موفقیت‌ها، همان علتِ از یاد بردن داشته‌هاست. وقتی شخص مدام می‌نشیند و پرونده شکست‌های خود را مرور می‌کند، همان‌ها در ذهنش برجسته می‌شود و گاهی به‌سبب شدت و دردِ تکرار ذهنی و زبانی، این خاطره و تأثرات ناشی از آن سال‌ها باقی می‌ماند. از سویی، چون موفقیت‌ها را کوچک و کم‌رنگ می‌پندارد از مرور آن‌ها اجتناب می‌کند و به‌زودی این قبیل کامیابی‌ها از ذهنش محو می‌شود.

شرح موفقیت‌های خود را بنویسید. حتماً این کار را انجام دهید. به احتمال قریب به یقین در دل می‌گویید: «ای بابا! این کارهایی که من کردم نوشتن ندارد...» یا این کار را به بعد موکول می‌کنید. بگذارید خیال‌تان را راحت کنم: دست به کار شوید وگرنه برای اعتمادبه‌نفس شما اتفاق مثبتی نمی‌افتد! هم‌چنان دارید این سطور را می‌خوانید و جلو می‌روید؟! کافی است! بلند شوید، قلم و کاغذی بردارید و شرح موفقیت‌هایتان را بنویسید.

شما خاطرهٔ شکست عاطفی، شغلی، مالی، تحصیلی و حتی ارتباطی را بارها و بارها مرور می‌کنید و این مرور بی‌پایان، صرفاً احساسِ «نمی‌توانم» شما را تقویت می‌کند. برفرض برای قبولی در آزمونی بسیار مهم، ماه‌ها تلاش کرده‌اید و زحمت کشیده‌اید ولی نمرهٔ لازم را کسب نکرده‌اید. اگر روش مطالعه، برنامه‌ریزی یا تلاش‌تان دچار نقصان بوده، درس بگیرید و روش خود را اصلاح کنید. ولی مرور مداوم خاطرهٔ آن ناکامی، غیر از آن‌که اعتمادبه‌نفس شما را تهدید کند و یکی از علت‌های افسردگی احتمالی‌تان باشد، ثمری نخواهد داشت.

صرفِ گفتن و بیان این‌که «من می‌توانم» سبب افزایش خودباوری شما نمی‌شود بلکه باید دست به‌کار شوید و این توانمندی را در زندگی‌تان جاری و متجلی کنید. با گوشه‌ای نشستن و از زیر بار مسئولیت شانه خالی کردن، حس توانمندی‌تان را باور و بارور نخواهید کرد.

اعتمادبه‌نفس یعنی احساس و باورِ «می‌توانم.» یعنی باور کنید که می‌توانید موفق شوید، می‌توانید ضعف‌های خود را اصلاح و عقب‌ماندگی‌ها را جبران کنید، می‌توانید بسیار بیش از این‌ها رشد و پیشرفت کنید، می‌توانید در مسیر دستیابی به هدف ثابت‌قدم باشید، می‌توانید مستقل باشید و روی پای خود بایستید، می‌توانید هیجانات، عواطف و احساسات خود را مهار کنید، می‌توانید در مواجهه با واکنش منفی دیگران، خود را نبازید و محکم باشید.