بریده‌هایی از کتاب قتل راجر آکروید

حقیقت، هرقدر هم که زشت باشد، همیشه برای کسی که در جستجویش است زیباییهایی دارد.

همیشه آخرِ کار این پیرمردها هستند که می‌خندند، موقعی که جوانها دیگر رغبتی به خندیدن ندارند.

ــ اتفاق ناجوری بود. کاری نمی‌شد کرد. باید توی خواب مرده باشد. خواهرم گفت: ــ می‌دانم. این بار رنجیدم. گفتم: ــ نمی‌شود بدانی. خودم هم تا پیش از رسیدن به آنجا نمی‌دانستم و تشخیص‌ام را هم به کسی نگفتم. اگر آنی خبر داشت، حتماً غیب‌گویی بلد است. ــ آنی به من نگفت. شیرفروش گفت و او هم از آشپز خانم فرارز شنیده بود. همان طور که گفتم، کارولین برای کسب خبر هیچ نیازی به بیرون رفتن از خانه ندارد. او در خانه می‌نشیند و خبر به سراغ او می‌آید.

شما متوجه مقصودم نشدید. کلمات چقدر می‌توانند معانی مختلفی داشته باشند!

هیچ توجه کرده‌اید که وقتی به چیزی ایمان دارید و دلتان نمی‌خواهد درباره‌اش حرف بزنید، با شنیدن آن از زبان کسی دیگر، با تمام قوا انکارش می‌کنید؟

چه چیزی طبیعی‌تر از این که دو قربانی یکدیگر را دلداری دهند!

به نظرم مسخره است که آدم برای اینکه کس دیگری چیزی را پوشیده یا از آن استفاده کرده، از دیدنش احساس شعف کند.

نمی‌دانید اینجا چه زندگی‌ای دارم، درست مثل فسیل! هرگز اتفاق قابل توجهی نمی‌افتد.

هیچ توجه کرده‌اید که وقتی به چیزی ایمان دارید و دلتان نمی‌خواهد درباره‌اش حرف بزنید، با شنیدن آن از زبان کسی دیگر، با تمام قوا انکارش می‌کنید؟

بندهای عادت. مدتهای مدید به خاطر هدفی معین کار روزانه خود را تعقیب می‌کنیم و وقتی که به هدف رسیدیم، دلمان برای همان کار روزانه تنگ می‌شود.

چه چیزی طبیعی‌تر از این که دو قربانی یکدیگر را دلداری دهند!

خواهرم با ماندن در خانه و استراحت نیز کشفهای بی‌شماری انجام می‌دهد. نمی‌دانم چگونه، اما او از پس این کار برمی‌آید. تصور می‌کنم خدمتکاران و فروشندگان سیار، شبکه اطلاعاتی‌اش را تشکیل می‌دهند. زمانی هم که از خانه خارج می‌شود، برای کسب خبر نیست بلکه برای انتشار آن است. در این کار نیز خُبره و بی‌نظیر است.

البته درست است که علائم گاستریت و مسمومیت ناشی از آرسنیک تا حدی به هم شبیه‌اند، اما اتهام کارولین بر پایه دلایل دیگری بنا شده است. بارها شنیده‌ام که می‌گوید: «فقط کافی است نگاهش کنی!»

همان طور که گفتم، کارولین برای کسب خبر هیچ نیازی به بیرون رفتن از خانه ندارد. او در خانه می‌نشیند و خبر به سراغ او می‌آید.

کیپلینگ می‌گوید شعار موش‌خرماها را می‌توان در این جمله خلاصه کرد: «برو و کشف کن!»

قلمی که مثلا جورج الیوت با آن آسیاب کنار فلوس را نوشته جز یک قلم معمولی چیزی نیست؛ اگر کسی الیوت را دوست دارد، بهتر است کتابش را بخرد و بخواند.