بریده‌هایی از کتاب آبروی علم

خدا می‌فرماید: از مردم نترسید و از من بترسید

می‌فرماید: مردان مؤمن دوستدار و رهبر و عهده‌دار یکدیگرند همدیگر را امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند.

آنان با چشم خود می‌دیدند که ستمکاران به زشتکاری و فساد پرداخته‌اند و باز منعشان نمی‌کردند و این سکوت به خاطر علاقهٔ به مال بود که از آنان دریافت می‌کردند و نیز به خاطر ترسی بود که از آزار و تعقیب آنان به دل راه می‌دادند در حالی که خدا می‌فرماید: از مردم نترسید و از من بترسید و می‌فرماید: مردان مؤمن دوستدار و رهبر و عهده‌دار یکدیگرند همدیگر را امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند.

و خدا نورش را تمام خواهد کرد هرچند کافران را خوش نیاید.

این علم است که سیطره و حکومت می‌کند. و به انسان قدرت تسلط و حکومت و مدیریت می‌دهد.

دلیل سیطره آنان بر شما و به کف گرفتن رهبری جامعه، این است که شما از فداکاری و جانبازی در راه حق می‌گریزید و عاشقانه به زندگی زودگذر این جهان دل می‌بندید؛ به همین جهت هم توده‌های محروم و ناتوان را به بند استبداد می‌سپارید تا با سرکوب و فریب پاره‌ای را برده ذلیل خویش سازند و پاره‌ای دیگر در غم آب و نان گرفتار گردند و استبدادگران زورمدارانه و بر اساس هواهای دل خویش در ناز و نعمت غوطه خورند و با دنباله‌روی از زشتکاران و هوسبازی‌های خویش رسوایی‌ها به بار آورند و در برابر خدای توانا گستاخی ورزند.

باید رهبری جامعه و تحقق قانونگرایی و قانون محوری به دست دانشمندان و دین شناسانی باشد که امانتدار مقررات خدا و آگاه به حلال و حرام اویند و با همه وجود در اندیشه تأمین و تضمین حقوق مردم‌اند،

شما دانشوران و علمای دین نه در خور موقعیت و عنوان خویش رفتار می‌کنید و نه کسی که خود را به خطر افکند و از حق و عدالت سخن گوید، او را در برابر ظالمان یاری می‌کنید.

در راه خدا، نه از مال خویش مایه گذاشتید و نه جانی به خطر افکندید و نه با تجاوزکاران درافتادید! شما در این آرزوی خام هستید که خدا بهشت پرطراوت و زیبا، همدمی با پیام‌آوران، و امنیت از عذاب و کیفرش را به شما ارزانی دارد؛ چه که اینها را حق خویش می‌پندارید، امّا از آن می‌ترسم که پرتوی از خشم و کیفر خدا بر شما- گروه از خود راضی- فرود آید؛ چرا که شما به نام علم و دین خدا و در پرتو کرامت او، در جامعه به موقعیت رسیدید، امّا نه به یکتا پرستان واقعی و آزادمنش، بها می‌دهید و نه به خاطر خدا بندگانش را احترام می‌کنید و نه حقوق و کرامت آنان را پاس می‌دارید.

ثمره علم این است که بفهمی هیچ نیستی.

تو هر قدر هیئتی تر باشی باید همان میزان هم علمی تر باشی.

پدیده علم پدیده نورانی است.

مصباح بودن حسین ظاهری نیست مصباح الهدی ست مصباح هدایت است.

خدا برای کسی که اراده خیر بکند محبت حسین را در دلش قرار می دهد و محبت زیارتش را.

کربلا صرفا حرکت آفرین هست. می تواند شور حسینی تو را به حرکت معنا دار علمی برساند.

نوشتهٔ در یک کتاب اخلاقی شاید آنقدر تأثیر نداشته باشد نسبت به آن که در سیره یک بزرگی آن را مشاهده می کنیم.

داستان علم از قلب شروع می شود

قصه علم هم قصه نور است کسی دلش نورانی باشد بهتر علم را فهم می کند