بریده‌هایی از کتاب اتود در قرمز لاکی

برای ذهنهای بزرگ هیچ چیز کوچک نیست.

«آدم احمق همیشه یک نفر احمقتر از خودش پیدا می‌کند که او را تحسین کند.»

می‌دانی، به‌نظر من، مغز انسان درواقع شبیه یک انباری کوچک و خالی است، و آدم باید اثاثی را در آن انبار کند که خودش انتخاب می‌کند. آدم احمق هرجور تیروتخته‌ای که پیدا کند آن تو می‌گذارد، طوری که برای دانشی که ممکن است به کارش بیاید جایی باقی نمی‌ماند یا، در بهترین حالت، با کلی چیز دیگر قاطی می‌شود و به‌زحمت دستش به آن می‌رسد.

کمتر پیش می‌آید که خوانندگان ِ بی‌هدف به دلیل دقت ِ آموخته‌هایشان درخورتوجه باشند. هیچ انسانی ذهن خود را درگیر مسائل جزئی نمی‌کند، مگر آنکه برای این کار دلیل بسیار خوبی داشته باشد.

«آدم احمق همیشه یک نفر احمقتر از خودش پیدا می‌کند که او را تحسین کند.»

آقای عزیز، ما داستان شما اتود در قرمز لاکی را خوانده‌ایم، و آن را پسندیده‌ایم. باید به اطلاعتان برسانیم که چاپ آن در سال جاری برایمان مقدور نیست، چون در حال حاضر بازار مملو از داستانهای ارزان‌قیمت است. ولی چنانچه شما با چاپ آن در سال آتی مخالفتی نداشته باشید، در مقابل حق انحصاری آن مبلغ بیست وپنج پوند می‌پردازیم. با عرض ارادت وارد، لاک و شرکا (خطاب به آرتور کانن دویل، ۳۰ اکتبر ۱۸۸۶)

«مطالعه درخورِ نوع انسان خودِ انسان است.»

مطالعاتش بسیار پراکنده و عجیب وغریب بوده، ولی مقدار زیادی دانش ِ دور از ذهن جمع کرده که استادانش را به حیرت می‌اندازد.

وقتی او را تماشا می‌کردم، بی‌اختیار به یاد سگ شکاری اصیل و تعلیم‌یافته‌ای می‌افتادم که در میان بیشه به این‌سو و آن‌سو می‌دود و از فرط اشتیاق زوزه می‌کشد تا اینکه رد گمشده را پیدا می‌کند

جرمها با همدیگر وجوه تشابه زیادی دارند، و اگر آدم به تمامی جزئیات مربوط به هزار جرم به سهولت دسترسی داشته باشد، بعید است نتواند هزارویکمی را روشن کند.

«مطالعه درخورِ نوع انسان خودِ انسان است.»

یک منطق‌دان می‌تواند امکان وجود اقیانوس اطلس یا آبشار نیاگارا را از یک قطره آب استنتاج کند بی‌آنکه از هیچ یک از آنها چیزی دیده یا شنیده باشد. به همین ترتیب نیز سراسر زندگی زنجیر عظیمی است که هرگاه فقط یک حلقه از آن را به ما نشان بدهند، ماهیت آن بر ما آشکار می‌شود. علم استنتاج و تحلیل نیز، مانند هر هنر دیگری، تنها از طریق مطالعه طولانی و مستمر به‌دست می‌آید. از طرفی، عمر انسان آن‌قدر نیست که هیچ انسانی بتواند در این امر به اعلی درجه کمال برسد. پیش از پرداختن به این جنبه‌های انسانی و روانی موضوع که با مشکلات عظیمی همراه است، پژوهشگر باید به کسب مهارت در مسائل ابتدایی‌تر بپردازد.

کمتر پیش می‌آید که خوانندگان ِ بی‌هدف به دلیل دقت ِ آموخته‌هایشان درخورتوجه باشند. هیچ انسانی ذهن خود را درگیر مسائل جزئی نمی‌کند، مگر آنکه برای این کار دلیل بسیار خوبی داشته باشد.

به‌نظر من، مغز انسان درواقع شبیه یک انباری کوچک و خالی است، و آدم باید اثاثی را در آن انبار کند که خودش انتخاب می‌کند. آدم احمق هرجور تیروتخته‌ای که پیدا کند آن تو می‌گذارد، طوری که برای دانشی که ممکن است به کارش بیاید جایی باقی نمی‌ماند یا، در بهترین حالت، با کلی چیز دیگر قاطی می‌شود و به‌زحمت دستش به آن می‌رسد.

اتودی در قرمز لاکی. هان، چطور است؟ چرا ما نباید کمی اصطلاح هنری به‌کار ببریم؟ رشته سرخِ قتل در کلاف ِ بی‌رنگ ِ زندگی می‌دود، و وظیفه ما این است که آن را بیرون بکشیم، مجزّایش کنیم، و ذره ذره‌اش را نشان دهیم.

ــ هیچ وقت از او نپرسیدی که خیال دارد به چه کاری بپردازد؟ ــ نه. آدمی نیست که به این آسانیها بشود حرفی از او بیرون کشید، هرچند وقتی از کسی خوشش بیاید، به قدر کفایت خوش‌صحبت است.

ــ می‌دانی، به‌نظر من، مغز انسان درواقع شبیه یک انباری کوچک و خالی است، و آدم باید اثاثی را در آن انبار کند که خودش انتخاب می‌کند. آدم احمق هرجور تیروتخته‌ای که پیدا کند آن تو می‌گذارد، طوری که برای دانشی که ممکن است به کارش بیاید جایی باقی نمی‌ماند یا، در بهترین حالت، با کلی چیز دیگر قاطی می‌شود و به‌زحمت دستش به آن می‌رسد.

اتودی در قرمز لاکی. هان، چطور است؟ چرا ما نباید کمی اصطلاح هنری به‌کار ببریم؟ رشته سرخِ قتل در کلاف ِ بی‌رنگ ِ زندگی می‌دود، و وظیفه ما این است که آن را بیرون بکشیم، مجزّایش کنیم، و ذره ذره‌اش را نشان دهیم.

چیزی که خارج از روال عادی باشد معمولا بیش از آنکه مانع باشد راهنمایی می‌کند. هنگام حلّ این قبیل مشکلات، مسئله مهم این است که بتوان رو به عقب استدلال کرد. مهارت ِ بسیار مفیدی است و خیلی هم آسان است، ولی مردم زیاد آن را به کار نمی‌بندند. در مسائل عادی زندگی، استدلال ِ رو به جلو بیشتر به‌درد می‌خورد و به همین دلیل آن یکی به فراموشی سپرده می‌شود. در مقابل پنجاه نفر که می‌توانند بر اساس قواعد علت و معلولی استدلال کنند، فقط یک نفر توانایی استدلال ِ تحلیلی را دارد.

بیشتر مردم اگر یک سلسله وقایع را برایشان شرح بدهید، به شما خواهند گفت که نتیجه چه خواهد بود. آنها می‌توانند آن رویدادها را در ذهن خود به هم مرتبط کنند و با توجه به آنها استدلال کنند که اتفاق خاصی روی خواهد داد. ولی تعداد کمی از آدمها هستند که اگر نتیجه را به آنها بگویید، می‌توانند براساس شعور ذاتی خود استنتاج کنند که کدام مراحل به چنین نتیجه‌ای منتهی می‌شود. وقتی از استدلال ِ رو به عقب یا استدلال تحلیلی صحبت می‌کنم، منظورم همین است.

کسی که بتواند آن را به‌دست بگیرد و ناتمام بر زمین بگذارد باید در زمره افراد نادری باشد که نه تحت تأثیر قرار می‌گیرند و نه کنجکاوند

جایی که از تخیل خبری نباشد وحشتی هم در کار نیست.

ــ می‌خواهی بگویی که قرار است ما هم بمیریم؟ ــ به گمانم همین‌طوریها باشد. دخترک شادمانه خندید و گفت: ــ چرا این را از اول نگفتی؟ حسابی مرا ترساندی. خُب، البته، وقتی بمیریم دوباره می‌رویم پیش مادر. ــ بله، می‌روی، عزیزم. ــ تو هم همین‌طور. به او می‌گویم چه آدم خوبی بوده‌ای. شرط می‌بندم دمِ دروازه بهشت منتظرمان است، با یک پارچ بزرگ آب و یک عالمه کیک ِ گندمی ِ داغ و برشته، از همانها که من و باب دوست داشتیم. چقدر طول می‌کشد؟ ــ نمی‌دانم، زیاد طول نمی‌کشد. چشمهای مرد به افق شمال دوخته شده بود.

در ساعات اولیه صبح، وقتی گِرد تابوت جمع شده بودند، با وحشت و حیرتی وصف‌ناپذیر دیدند که در ناگهان باز شد و مردی آفتاب‌سوخته با ظاهر وحشیها و لباسهای مندرس به درون اتاق پرید. مرد، بی‌آنکه نیم‌نگاهی به آن زنان وحشت‌زده بیندازد یا کلامی بر زبان آورد، به سوی آن پیکر خاموش و سفید رفت که زمانی روح پاک لوسی فری‌یر را در برمی‌گرفت. روی جنازه خم شد و لبهایش را با احترام به پیشانی سرد او چسباند. بعد دست او را بلند کرد و حلقه ازدواج را از انگشتش بیرون آورد و با غرشی خشماگین فریاد زد: ــ او با این حلقه دفن نمی‌شود.

هیچ انسانی ذهن خود را درگیر مسائل جزئی نمی‌کند، مگر آنکه برای این کار دلیل بسیار خوبی داشته باشد.

ابعاد بی‌اطلاعی ِ او هم به اندازه دانشش گسترده بود.

به همین ترتیب نیز سراسر زندگی زنجیر عظیمی است که هرگاه فقط یک حلقه از آن را به ما نشان بدهند، ماهیت آن بر ما آشکار می‌شود. علم استنتاج و تحلیل نیز، مانند هر هنر دیگری، تنها از طریق مطالعه طولانی و مستمر به‌دست می‌آید.

جرمها با همدیگر وجوه تشابه زیادی دارند، و اگر آدم به تمامی جزئیات مربوط به هزار جرم به سهولت دسترسی داشته باشد، بعید است نتواند هزارویکمی را روشن کند.

ــ می‌گویند نبوغ توانایی بی‌حدوحصری است برای تحمل ِ رنج. تعریف بسیار بدی است، ولی در مورد کارِ کارآگاهی صدق می‌کند.

ــ می‌گویند نبوغ توانایی بی‌حدوحصری است برای تحمل ِ رنج. تعریف بسیار بدی است، ولی در مورد کارِ کارآگاهی صدق می‌کند.