بریده‌هایی از کتاب دزیره

شب‌هايی وجود دارد که هرگز به پايان نمی‌رسند.

ما بيش از ساير مردم حمام می‌گيريم. پدرم افکار مترقی و جديدی داشت و مادرم ميل دارد ما طبق عقايد او رشد کنيم. به همين دليل ما تقريباً هر ماه يک مرتبه به حمام می‌رويم.

. هر ملتی که قادر باشد گذشته درخشان خود را فراموش نموده و از باليدن به گذشته چشم پوشی کند مقتدر و تهديدآميز خواهد شد.

نه تنها مردانی که حکم اعدام امضا می‌نمايند و يا آنهايی که توپهای سنگين برای شکست ملتها به کار می‌برند و تاريخ جهان را بنا می‌کنند بلکه گمان می‌کنم اشخاص ديگر و آنهايی که سر خود را باخته و يا تيرباران شده‌اند بنيان تاريخ جهان را ريخته‌اند. و هر مرد و زنی که زنده است اميد دارد، عشق می‌ورزد و می‌ميرد تاريخ جهان را بوجود می‌آورد.

انسان وقتی منتظر است فرصت کافی دارد تا خاطراتش را به ياد بياورد.

معمولاً يک زن می‌تواند آنچه را که می‌خواهد از يک مرد بگيرد. به شرط آن که دارای صورت زيبا و اندام قشنگی باشد.

هر ملتی که قادر باشد گذشته درخشان خود را فراموش نموده و از باليدن به گذشته چشم پوشی کند مقتدر و تهديدآميز خواهد شد.

پس از گيلاس سوم مادرم گفت: «نبايد ديگر به اين بچه شامپانی بدهيد» فکر کنيد مادرم نمی‌دانست که من قبلاً بوسه داده‌ام.

«اوسکار در آن موقع من از جمهوری جوانی دفاع می‌کردم، ولی امروز به استقلال يک ملت کوچک آزادی طلب دستبرد می‌زنم. اوسکار وقتی انسان پير می‌شود برای زندگی ديگران ارزشی قائل نيست

ـ آيا فراموش کرده‌ايد که استخوان‌های پسران و برادران شما در کجا مدفون است؟ در آفريقا، در تاگوس Tagus، در يخ‌های روسيه. دو ميليون نفر برای آرزو و تمايل يک نفر که می‌خواهد با تمام اروپا بجنگد از پای درآمده‌اند. دو ميليون نفر کافی است!

«بخواب و همه چيز را فراموش کن، خواب و فراموشی نعمت بزرگی هستند».

پاريس بيست و چهار ساعت بعد نه، نه، يا بهتر بگويم يک عمر بعد

چطور يک مرد کر موسيقی می‌نويسد؟ فکر می‌کنيد او نمی‌تواند صدای موسيقی خودش را بشنود؟ آيا آقای بتهوون سمعک دارد؟

ولی آنان که اين حقوق مقدس را پايمال می‌سازند در مقابل تاريخ و نسل‌های آينده بدترين و گناهکارترين افراد به شمار خواهند رفت. هرگاه در هر زمان و مکان کسی برادران هموطن خود را از حقوق آزادی و مساوات محروم کند، کسی اجازه طلب بخشش برای آن شخص نخواهد داشت.

هر شخصی نيز مقتدر و تهديدآميز است، اگر بتواند گذشته غيرمؤثر خود را از ياد ببرد.

همه چيز دور سرم می‌چرخيد. نبايد با احدی صحبت می‌کردم حتی با خودم، مخصوصا با خودم...

من مخصوصاً شامپانی را به لباس او پاشيدم زيرا لکه شامپانی هرگز محو نمی‌شود.

خوب است انسان عاشق باشد...

ـ هراسناک؟ از سرنوشتم؟ خير من از سرنوشتم نمی‌ترسم و هيچ کس از آينده خود آگاه نيست. پس چرا از چيزی که نمی‌دانيم متوحش باشيم.

اوسکار به من گفته بود: ـ من می‌خواهم يا آهنگساز بشوم يا پادشاه...! ـ چرا پادشاه؟ ـ برای آنکه وقتی آدم پادشاه بشود می‌تواند خيلی به مردم خدمت کند. بله اوسکار، آدم می‌تواند خيلی خدمت کند. اما اين هم ممکن است که در مقابل موقعيت‌هايی قرار بگيرد که کوچکترين غفلت در آن کمر ملتی را بشکند.