بریده‌هایی از کتاب زنی با موهای ژولیده

من هنوز منم فقط کمی سردتر از قبل

تمام دشت‌های جهان را ماهی می‌کارم می‌دهم به کودکان کار با جایی برای خواب جایی برای عشق تمام دشت‌های جان را دست می‌کارم دستانی برای نوازش دستانی برای مهر...

و شاعر قلبی دارد که برای هیچ‌کس نمی‌تپد چون یک‌بار عاشقی کرد و مُرد

باغ پر بود از برگ درختان و دستی که مرا نوازش می‌کرد مارشد دور گردنم... صیاد ضعفم را می‌دانست...

تمام دشت‌های جهان را ماهی می‌کارم می‌دهم به کودکان کار

بی‌حوصله‌ام و حالم یک دل سیر باران می‌خواهد تا غرورم را زیرش آویزان کنم

بی تو زمین برایم سردترین جای دنیاست

رویای سنگینِ خسته از بیداری

جای غمگینی است زمین تکرار مکررات است به دنیا می‌آیی تا بار دیگر به دنیا نیایی...

حلقه‌ی موهایت رسم آشفتگی این دل است وقتی قفس می‌بافی برایم...

تبسم جای نزدیکیست مثل پریدن ماهی در آب مثل پرواز پرنده مثل لبخند لب طاقچه‌ی خیال

به نماز ایستاده‌ام عطر پیراهنت را...

کابوس سهم زنی است با دستانی خسته از کار وقتی مردی را برای تکیه نمی‌بیند

آرامم مثل زنی که باد معشوقه‌اش را با خود برده و هیچ خیابانی ماجرایش را به خاطر نمی‌آورد

من شاعرم و هیچ‌چیز به اندازه آدم بودن شاعرانه نیست نه بال می‌خواهد نه پنجه‌های تیز پاهایی می‌خواهد برای رفتن چشمانی برای دیدن لبی برای لبخند و این ساده‌ترین اتفاق آدمیزادیست

چقدر ظالمی به دوست داشتنم چقدر مؤمنم به دست‌هایت

جای غمگینی است زمین تکرار مکررات است به دنیا می‌آیی تا بار دیگر به دنیا نیایی...

تمام شهرهای جهان ساخته‌ی دیوانه گانیست که خواب فرزانگی دیده‌اند

چه بی‌غیرت است جنگ

دانه‌دانه از چشم‌های مادرم رها می‌شوم و قطره‌قطره در لحظه غوطه‌ور زمین آبستن من است... هنوز به دنیا نیامده دنیا تمام می‌شود

آسمان که کوتاه می‌آید ماه را برمی‌دارم درونش دلم را جای می‌دهم تا برود بالا هرچه می‌کنم بالا نمی‌رود خواب‌های زیادی را با قلبم دیده‌ام ماه هم پسِ سنگینی خاطره‌هایم برنمی‌آید... این بار من کوتاه می‌آیم

جای غمگینی است زمین تکرار مکررات است به دنیا می‌آیی تا بار دیگر به دنیا نیایی... یادم نیست چند بار عاشقت شده‌ام و یا چند بار متولد... ولی میدانم همیشه تو را دوست خواهم داشت

تمام جغرافیای جهان لبخند بی‌مرز توست و ماهی همیشه نگرانِ چشم‌هایت در پهنه‌ی اقیانوس شور ثروتِ تمام‌نشدنی من... حصار سپیدت را بشکن با من از روزگارت بگو چه می‌کنی... وقتی من نیستم...

مترادف منی در جمله‌های نیامده موهایت را که پس بزنی جهان جای دیگری‌ست... کمی بی‌تفاوت‌تر کمی خاکستری