بریده‌هایی از کتاب آدمی همان است که می خواند

تنها چیزی که می‌توانید درموردش قطعیت داشته‌باشید این حقیقت است که همه‌چیز غیرقطعی است.

گر خوب بخوری سالم‌تر خواهی بود. اگر خوب ورزش کنی قوی‌تر خواهی شد. اما اگر خوب بخوانی چه خواهی شد؟ باهوش‌تر؟ شاید. مطلع‌تر؟ قطعاً. ولی کتاب حاضر دربارهٔ این چیزها نیست. این کتاب می‌گوید با خوب خواندن، زنده‌تر خواهی بود.

برای درک نیازی به باور نیست.

در حالت مطلوب، ما خود را در آنچه می‌خوانیم گم می‌کنیم تا به خود بازگردیم، خودی تحول‌یافته، متعلق به جهانی گسترده‌تر. جودیت باتلر

ما از طریق خواندن خود را به رهایی می‌رسانیم؛ به ذهن انسان‌های دیگر دسترسی پیدا می‌کنیم، به ذهن‌هایی که با ذهن خودمان فرق دارند، پس طی این فرایند ذهن خود را وسعت می‌بخشیم.

با خوب خواندن، زنده‌تر خواهی بود.

گوش چیزی را می‌شنود که چشم آن را نادیده می‌گیرد؛ گوش چشم را مجبور به دیدن می‌کند. بلندخوانی به نویسندگان و خوانندگان اجازه می‌دهد بفهمند که صدا چگونه معنا می‌آفریند و این فرایند را بشنوند.

ما می‌خوانیم چون از خواندن لذت می‌بریم. گاهی از سر وظیفه می‌خوانیم؛ اما غلب اوقات خواندنمان به‌خاطر میل به لذت بردن است: حظ‌بردن نسبت به وظیفه و تکلیف انگیزهٔ بسیار قوی‌تری است.

متولد شو؛ دقت کن؛ کمتر شیطنت کن؛ نگران مردن نباش؛ از همه‌چیز بپرس؛ معاشرتی باش؛ با اعتدال زندگی کن؛ دنیا را ببین؛ کاری را بکن که هیچ‌کس قبلا انجام نداده؛ خوب کار کن، اما همه‌اش کار نکن؛ دست از کنترل‌کردن بردار؛ درمورد همه‌چیز تأمل کن؛ از هیچ‌چیز پشیمان نباش؛ معمولی و ناکامل باش؛ بگذار زندگی پاسخِ خودش باشد. بی‌گمان توصیه‌های خوبی هستند، فقط اگر بتوانیم از آنها پیروی کنیم

هر آدمی بی‌همتاست، ولی همهٔ ما قابلیت نامحدودی داریم. اگر خوب بخوری سالم‌تر خواهی بود. اگر خوب ورزش کنی قوی‌تر خواهی شد. اما اگر خوب بخوانی چه خواهی شد؟ باهوش‌تر؟ شاید. مطلع‌تر؟ قطعاً. ولی کتاب حاضر دربارهٔ این چیزها نیست. این کتاب می‌گوید با خوب خواندن، زنده‌تر خواهی بود.

با خوب خواندن، زنده‌تر خواهی بود. ‫خوب خواندن ذهن را بیدار و گشوده می‌کند. قلمرو گسترده‌ای از تجربهٔ درونی پدید می‌آورد که از زندگی روزمره به‌مراتب فراتر می‌رود. وقتی خوب بخوانی، همچنان خودت خواهی ماند، اما آدم بهتر و جالب‌تری از خود قبلی‌ات خواهی‌شد.‌

ما در حین خواندن، به‌واقع در فرایند خواندن، با واژه‌ها و ایده‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنیم؛ به‌علاوه، ایده تولید می‌کنیم و اندیشهٔ خود را بسط می‌دهیم. تأمل می‌کنیم و معنا می‌سازیم.

کتاب‌ها هستند، خواندن است، که زندگی آدمی را دگرگون می‌کند. شاهد زنده‌اش خود من.

یک راه برای اندیشیدن به خود فرایند خواندن این است که آن را نوعی گفت‌وگو بدانیم، نوعی مواجهه که میان دو نفرنویسنده و خواننده، به‌نوبت، اول نویسنده و بعد خواننده‌در جریان است. ما از خلال این گفت‌وگوها هم به همراهی و همنشینی می‌رسیم و هم کسب آرامش می‌کنیم.

بعد از خواندن هر کتاب جدید، هرگز به خودتان اجازه ندهید سراغ کتاب جدید دیگری بروید، مگر اینکه در این میان کتابی قدیمی خوانده باشید. سی. اس. لوئیس

تنها چیزی که می‌توانید درموردش قطعیت داشته‌باشید این حقیقت است که همه‌چیز غیرقطعی است.

تجربهٔ خواندن ما از این نسخهٔ متن در قالب شعر چه فرقی با تجربه‌مان از خواندن همان متن به‌عنوان یک یادداشت عذرخواهی منثور دارد؟ وقتی چینش متن به‌صورت شعری که ویلیامز سروده تنظیم شود واکنش ما به آن چه تغییری خواهد کرد؟ وقتی آن جمله‌ها را می‌بینیم که پشت سر هم آمده‌اند و یک خط کامل را پر کرده‌اند، آنها را به‌نحو خاصی درک می‌کنیم‌به‌مثابهٔ یادداشت روزانه. وقتی سطور را با آرایش شعری می‌بینیم، به‌نحو دیگری با آنها مواجه می‌شویم و تجربه‌شان می‌کنیم‌به‌مثابهٔ ادبیات. تغییر در ژانر، دیدگاه و دریافت ما را عوض می‌کند

بلندخوانی باعث می‌شود نویسندگان متوجه خطاهایی در نثر خود شوند که در حالت عادی و بر صفحهٔ خاموش کتاب مشخص نیستند. گوش چیزی را می‌شنود که چشم آن را نادیده می‌گیرد؛ گوش چشم را مجبور به دیدن می‌کند. بلندخوانی به نویسندگان و خوانندگان اجازه می‌دهد بفهمند که صدا چگونه معنا می‌آفریند و این فرایند را بشنوند.

من «ایده» (idea) را به «تز» (thesis) ترجیح می‌دهم، چراکه «ایده» اشاره به نوعی گشودگی و شرح‌وبسط اندیشه دارد، اما «تز» این‌طور نیست. «تز» ناظر به چیزی برای ثابت‌کردن یا به‌کرسی‌نشاندن است. «تز» به‌نوعی یادآور استدلالی است که یک‌بار برای همیشه تمام شده، مختومه شده و به نتیجهٔ قطعی رسیده است. از سوی دیگر، «ایده» دال بر چیزی است که باید بررسی شود و در ذهن نویسنده و خوانندگان سبک‌سنگین شود، چیز ناتمامی که می‌توان درباره‌اش بیشتر حرف زد و به خواننده نکتهٔ جالبی برای اندیشیدن عرضه کرد.

‫ما از خواندن چندین هدف داریم‌کسب اطلاعات، لذت‌بردن، برآوردن خواسته‌هایمان، رشد شخصی؛ آموختن، سرگرم‌شدن، به هیجان‌آمدن و الهام‌گرفتن. ما می‌خوانیم که به درک و شناخت برسیم، که رشد و تحول پیداکنیم

ادبیات ذهن ما را سرشار از ایده می‌کند. ادبیات به ما کمک می‌کند وسیع و عمیق بیندیشیم، چون سرشار از پیچیدگی و استدلال‌های تقابلی، مملو از «ارزیابی دوباره و جرح‌وتعدیل» (۲۰۸) است. ادبیات به‌منزلهٔ ابزار مؤثری برای اندیشیدن، سؤال می‌کند و به چالش می‌کشد و درعین‌حال وصف می‌کند و به تصویر می‌کشد. به گفتهٔ کری، ادبیات در مقام نیرویی برای وسعت‌بخشی به ذهن «حس خویشتنی و فردیتمان را تقویت می‌کند» و درعین‌حال «تخیل شخصی و فردی» (۲۱۳) ما را بسط می‌دهد. به قول رابرت ایگِلستون، از طریق خوانش ادبیات «خودمان را برای خودمان فهمیدنی می‌کنیم»

«ادبیات ما را بسیار خودانتقادگر، خودآگاه، انعطاف‌پذیر، آسان‌گیر، بی‌تعصب و نسبت به عقاید تثبیت‌شده به‌شدت بدگمان می‌کند و این‌گونه موجب پیشرفت اخلاقی‌مان می‌شود»

خواندنْ مسائل بیش‌ازپیش بغرنج زندگی را حل نمی‌کند ولی می‌تواند نگاه ما را به آنها ژرف‌تر کند و سبب تسکینمان شود. خوب خواندن به ما کمک می‌کند چالش‌های مشترکمان را بهتر درک کنیم و درد و رنجمان را کاهش دهیم. درضمن می‌تواند ذهنمان را برای مدتی از این مسائل دور کند.

ما از خواندن چندین هدف داریم‌کسب اطلاعات، لذت‌بردن، برآوردن خواسته‌هایمان، رشد شخصی؛ آموختن، سرگرم‌شدن، به هیجان‌آمدن و الهام‌گرفتن. ما می‌خوانیم که به درک و شناخت برسیم، که رشد و تحول پیداکنیم.

با خوب خواندن، زنده‌تر خواهی بود. خوب خواندن ذهن را بیدار و گشوده می‌کند. قلمرو گسترده‌ای از تجربهٔ درونی پدید می‌آورد که از زندگی روزمره به‌مراتب فراتر می‌رود. وقتی خوب بخوانی، همچنان خودت خواهی ماند، اما آدم بهتر و جالب‌تری از خود قبلی‌ات خواهی‌شد.‌

و بی‌گمان خواندن چیزی جز این نیست: بازخوانی متن اثر در متن زندگی خودمان رولان بارت

دعوی اصلی من این است که خواندن، آنگاه که قرین مهارت و اعتمادبه‌نفس باشد، زندگی ما را بهبود می‌بخشد و کمکمان می‌کند از آن به‌شکلی بی‌کم‌وکاست‌تر لذت ببریم

پرسیدن اینکه متن چه‌کاری انجام می‌دهد نیروی بیانگریِ آن، توانایی‌اش در انگیزش احساس و نیز برانگیختن اندیشه را تصدیق می‌کند

دعوی اصلی من این است که خواندن، آنگاه که قرین مهارت و اعتمادبه‌نفس باشد، زندگی ما را بهبود می‌بخشد و کمکمان می‌کند از آن به‌شکلی بی‌کم‌وکاست‌تر لذت ببریم. چنین لذتی حاصل از تقویت قوای مشاهده‌گری ما و افزایش ظرفیتمان برای خوب فکرکردن است. خلاصه آنکه به عقیدهٔ من ما با خواندن راه به زندگی بهتری خواهیم برد.

پرسیدن اینکه متن «چه‌کار می‌کند» تشویقمان می‌کند که در جهت این توجه‌کردن حرکت کنیم. و به‌دنبال این توجه‌کردن است که می‌توانیم به مشاهدات خود فکر کنیم.