بریده‌هایی از کتاب نیمی از من سهم خواب هایم

صدای سوت کتری بیشتر می‌شود و فکر می‌کنم همین حالاست که یک قطار بزرگ از روی هر دویمان رد شود.

با خودم فکر می‌کنم آدم تا وقتی زنده است که به‌درد دنیا بخورد. یا دنیا به‌دردش بخورد. دیگر نه به‌درد دنیا می‌خوردم نه دنیا چیزی برای من داشت که دل‌خوشش باشم.

بی‌اعتنا سیگارم را دود می‌کنم. فکر می‌کنم خُب باشد. من فقط توهمم. من یک خوابم، یک تن بی‌روح که انتخابش را کرده تا بشود بخشی از خواب‌هایش. از دنیا طلاق بگیرد. دیگر دیده نشدنم درد ندارد. من را نمی‌بینند؟ خُب نبینید.