بریده‌هایی از کتاب پیش از سقوط؛ روانکاوی فروپاشی عصبی

گاهی یک شریک زندگی خوب می‌تواند ضربات روحی ناخودآگاهِ دوران کودکی را که در بزرگ‌سال وجود دارد درمان کند.

همان‌طور که پیش از گردباد، باد شدید و موج‌های بلند برمی‌خیزند، اغلب دربارهٔ اینکه حادثه‌ای جدی در حال وقوع است هشدار کافی وجود دارد و اقدام‌های ضروری باید صورت بگیرد.

در این نقطه، فروپاشی نهادینه می‌شود. شخصیت، خود را حول تأثیرات فروپاشی بازسازی می‌کند و «خود» را برای کارکرد و دوام آوردن در شرایط به‌شدت تنزل‌یافته تنظیم می‌کند. این نشانهٔ یک زندگی بی‌کیفیت در آینده است.

ویلهلم رایش گفته است که اختلالات شخصیتی مانند جورچین‌های روان‌پویای یخ‌زده‌اند و زمانی که تحلیل شوند، جان می‌گیرند. زره شخصیتی که فرد ساخته است زیر تفسیر سنگین روان‌کاوانه از بین می‌رود. به بیان دیگر، اگر کسی شخصیت خود را به‌تدریج در بلندمدت شکل داده باشد، سازوکارهای دفاعی و حالت‌های شخصیتی او طی روان‌کاوی تحلیل می‌شوند و تحول می‌یابند. معجزه‌ای در میان نیست. این کاری دشوار و طولانی است که می‌تواند درجات متفاوتی از موفقیت یا شکست را در پی داشته باشد.

یک فرد درهم‌شکسته به‌وضوح به زندگی خود بی‌تفاوت است. این افراد تسلیم شرایط شده‌اند. ازآنجاکه از دنیای بیرون روی برگردانده‌اند، شاید فکر کنیم با سائق مرگ همراه شده‌اند، اما نیروی نفرت، حسادت، تحقیر یا بدگمانی را ـ که اغلب در شخصیت‌هایی دیده می‌شوند که در جهنم غریزهٔ مرگ زندگی می‌کنند ـ ندارند.