بریده‌هایی از کتاب روان شناسی سوگ

که هر فرد شیوهٔ سوگواری منحصر به خودش را دارد

برای اکثر افراد، عشق عمیق‌ترین منبع لذت در زندگی است، درحالی‌که فقدان کسانی که دوستشان دارند، عمیق‌ترین سرچشمهٔ رنج است. بنابراین، عشق و فقدان دو روی یک سکه هستند. نمی‌توانیم بدون چشیدن درد یکی، از لذت دیگری بهره‌مند شویم.

هرگز نمی‌فهمیم مرگ یک نفر چه تأثیری بر ما خواهد گذاشت، تا وقتی این بلا سرمان بیاید!

اینکه فرد سوگوار ایمانش را زیر سؤال می‌برد، نشان‌دهندهٔ میزان تأثیری است که سوگ می‌تواند بر افراد بگذارد.

بخشی از منحصربه‌فرد بودن سوگواری هرکس این است که هرگز نمی‌فهمیم مرگ یک نفر چه تأثیری بر ما خواهد گذاشت، تا وقتی این بلا سرمان بیاید!

تا وقتی مرگ یک نفر فرانرسد، ماهیت حقیقی رابطه‌مان با او را درک نخواهیم کرد. ممکن است به‌جای رابطه‌ای که واقعاً با آن فرد داشته‌ایم، برای تصور خودمان از آن رابطه سوگواری کنیم یا سوگوار رابطه‌ای شویم که دلمان می‌خواسته با آن فرد داشته باشیم. سوگ هم می‌تواند به‌اندازهٔ روابط انسانی پیچیده باشد.

فقدان و آنچه از دست می‌دهیم، همه‌مان را کم‌وبیش تا ابد تغییر می‌دهد.

سوگواری تجربه‌ای سهمگین است، حتی برای کسانی که تاب‌آوری‌شان از بقیه بیشتر است، و وادارمان می‌کند جهان و جایگاهمان در آن را زیر سؤال ببریم؛ سؤالاتی که در غیر از این حالت، هرگز به ذهنمان خطور نمی‌کردند

اعتراض بیان بیرونی و مستقیم خشم

هرگز کسی به من نگفته بود سوگ چقدر شبیه ترس است. من نمی‌ترسم اما انگار ترسیده‌ام. دلم مثل سیروسرکه می‌جوشد، بی‌قرارم، مدام خمیازه می‌کشم. مدام دارم آب دهانم را قورت می‌دهم.

برای اکثر افراد، عشق عمیق‌ترین منبع لذت در زندگی است، درحالی‌که فقدان کسانی که دوستشان دارند، عمیق‌ترین سرچشمهٔ رنج است. بنابراین، عشق و فقدان دو روی یک سکه هستند. نمی‌توانیم بدون چشیدن درد یکی، از لذت دیگری بهره‌مند شویم.

«هیچ‌چیز مانند مرگ یک والد باعث لمس از نزدیکِ دورنمای میرایی خود شخص نمی‌شود.»