بریده‌هایی از کتاب فلسفه سیاسی فون هایک

هایک در زمینه تکامل اجتماعی و فرهنگی در سالهای اخیر اهمیت هرچه بیشتری برای مکانیسم داروینی قائل شده است. نهادها و ساختارهای اجتماعی ــ مثلا مذهب و شیوه تولیدــ زمانی حالت مسلّط پیدا می‌کنند که انسب بودن گروههایی را که آنها را به کار می‌بندند از لحاظ بازتولید نسل تقویت کنند. مذاهبی که بر اهمیت مالکیت شخصی تأکید می‌کنند و از نهاد خانواده حمایت می‌کنند با خلق شرایطی برای تولید مثل بیشتر که در آن امکان زنده ماندن کودکان به نسبت بیشتر خواهد بود امید زندگی پیروانشان را بیشتر خواهند کرد.

خویشتنهای آگاه ما هرگز نمی‌توانند حاکمان و فرماندهان حیات ذهنی‌مان باشند، زیرا آنها در هر لحظه نهایتاً وابسته به کارکردهای نادیده (و تا حدودی زیادی نافهمیده) نظم خودانگیخته‌ای هستند که در جهان طبیعت و اجتماع در کار است.

فایده‌گرایان نمی‌توانند از نظر اخلاقی فردگرا باشند، و دلیلش هم صرفاً، یا حتّی در وهله نخست، سیاستهای تلویحی جمع‌گرایانه آنان نیست، بلکه قاطعانه دلیلش این است که فایده‌گرایان افراد را به مجموعه‌ای از اپیزودهای لذّت و درد منحل می‌کنند