بریده‌هایی از کتاب سعدی، شاعر عشق و زندگی

بدان که هرجا که گل است خار است. و با خَمر خمار است، و بر سَرِ گنج مار است، و آن‌جا که دُرّ شاهوار است نهنگِ مردمخوار است؛ لذت عیش دنیا را لدغه اجل در پس است، و نعیم بهشت را دیوار مُکاره در پیش... نظر نکنی در بوستان، که بیدمُشک است و چوب خشک؟ همچنین در زمره توانگران شاکرند و کفور، و در حلقه درویشان صابرند و ضجور. اگر ژاله، هر قطره‌ای درُ شدی چو خرمُهره بازار از او پُر شدی مُقرّبان حق جلّ و علا توانگرانند، درویش‌سیرت و درویشانند توانگرهمت...

«ای آن که توانگران را ثنا گفتی و بر درویشان جفا روا داشتی»: بدان که هرجا که گل است خار است. و با خَمر خمار است، و بر سَرِ گنج مار است، و آن‌جا که دُرّ شاهوار است نهنگِ مردمخوار است؛ لذت عیش دنیا را لدغه اجل در پس است، و نعیم بهشت را دیوار مُکاره در پیش...