بریده‌هایی از کتاب فلسفه هابز

آنچه هابز می‌گفت درواقع این بود که هیچ اخلاق مطلقی وجود ندارد. وقتی افراد می‌گویند فلان چیز خیر است، درواقع منظورشان این است که آن چیز را می‌خواهند و مطلوبشان است. همه استدلال‌ها در همه کتاب‌های فلسفه‌ای که می‌کوشند ثابت کنند برخی صفات یا خاصه‌هایی که در جهان هست فارغ از تمنیات ما خیری در خود نهفته دارند چیزی جز یاوه نیست.

اشیای جهان خارج بر سطوح خارجی بدنما اثر می‌گذارند، و سلسله‌ای از خیال‌ها را در درون ما خلق می‌کنند. علاوه‌براین، برخی از این خیال‌ها سبب می‌شوند ما خیال‌های دیگری را از خاطراتمان بازبیافرینیم. اگر این سلسله خیال‌ها را وارسی کنیم متوجه الگوهایی در آنها می‌شویم، و این الگوها به ما اطلاعاتی می‌دهند که ما به‌کمک این اطلاعات و داده‌ها انتظارات و آرزوهایمان را نسبت به رخدادهای جهان شکل می‌دهیم.

امّا آنچه بسیار مهم است این است که هابز می‌گوید ما نسبت به چیزهایی هم که نمی‌شناسیم، و نمی‌دانیم که به ما آسیب می‌رسانند یا نه، نوعی بیزاری داریم.

سبک هابز سبکی نیرومند و کوبنده بود و توانایی خلق عبارات کوتاه به‌یادماندنی را داشت. این مشهورترین جمله در تاریخ فلسفه جهان انگلیسی‌زبان از اوست: زندگی در وضع طبیعی، زندگی‌ای است «در انزوا، در فقر و فلاکت، زشت، ددمنشانه، و کوتاه.»

این مشهورترین جمله در تاریخ فلسفه جهان انگلیسی‌زبان از اوست: زندگی در وضع طبیعی، زندگی‌ای است «در انزوا، در فقر و فلاکت، زشت، ددمنشانه، و کوتاه.»

هابز می‌گوید دین ترس از ناشناخته است و بعد می‌گوید مردم نیروهایی غیبی و نامرئی درست می‌کنند تا ترسشان را تخفیف دهند.

اگر می‌خواهیم زندگی‌مان پر از رنج و وحشت نباشد و عاقبت نابود نشویم چاره‌ای نداریم جز اینکه از حق کشتن و غارت دیگران چشم بپوشیم.

به‌تعبیر هابز، این بدان‌معناست که من می‌توانم هرچیزی را که می‌خواهم بخواهم. هابز می‌گوید این حرف بی‌معناست، چون منجر به یک حرکت قهقرایی بی‌پایان می‌شود.

اگر نظر هابز درست باشد، پس همه اعمال ما علّتی دارند، و همان‌گونه که خود هابز می‌گوید، همه اعمال ما بالضروره انجام می‌شوند. این بدان‌معناست که اعمال ما نمی‌توانسته‌اند متفاوت از آنی باشند که هستند.