بریده‌هایی از کتاب در باب شجاعت

نترسیدن در جایی که ترس می‌طلبد نوعی بی‌خردی است و درعین‌حال مواجهه با خطری که فرد را دچار هیچ حسی نمی‌کند هم مایهٔ افتخار نیست. در عمل، ما کسانی را بیشتر ارج می‌نهیم که بر ترس‌های خود غلبه می‌کنند و اگرچه لرزه بر اندامشان افتاده، خود را به قدرتِ اراده محکم و استوار نگاه می‌دارند.

شجاعت فقط مختص کسانی است که باور دارند چیزی برای ازدست‌دادن وجود دارد و نگران ازدست‌دادنش هستند.

توماس آکویناسِ قدیس در قرن سیزدهم می‌نویسد که یکی از «ویژگی‌های کلی» فضیلت نوعی شجاعت‌مندی است که به آن ثبات‌قدم می‌گویند و به‌معنی قدرتی است مانا که ما را قادر می‌سازد عمل فاضل را ادامه بدهیم حتی اگر ادامه‌دادن آن عمل سخت‌وسخت‌تر شود (آکویناس، ۱۹۶۶:۳۵ (۱۱، ۱۲۳.۲ae.۲a)). شخصی که فاقد ثبات‌قدم بود نمی‌توانست صادق، سخاوتمند، وفادار، بردبار، نوع‌دوست و بخشنده باشد و قاعدتاً به‌محض مواجهه با کوچک‌ترین دشواری یا مقاومتی تلاش‌های فاضلانه‌اش به سردی می‌گرایید

فرد شجاع (ارسطویی) عملا و الزاماً شخص بی‌پروایی نیست بلکه کسی است که ترس‌های درست را احساس کرده و کنش درست را انجام می‌دهد؛ نه مانند افراد شتاب‌زده خطرات را نادیده می‌گیرد و نه مانند فرد بزدل می‌گذارد ترس‌هایش بر او غلبه کنند.

درست است که گاهی ترس ترمز نسبتاً محکمی بر تلاش‌هایمان می‌کشد، اما داشتن ترمزهایی که گاهی بیش از حد محکم می‌گیرند بهتر از این است که هیچ ترمزی نداشته باشیم.

توماس آکویناسِ قدیس در قرن سیزدهم می‌نویسد که یکی از «ویژگی‌های کلی» فضیلت نوعی شجاعت‌مندی است که به آن ثبات‌قدم می‌گویند و به‌معنی قدرتی است مانا که ما را قادر می‌سازد عمل فاضل را ادامه بدهیم حتی اگر ادامه‌دادن آن عمل سخت‌وسخت‌تر شود (آکویناس، ۱۹۶۶:۳۵ (۱۱، ۱۲۳.۲ae.۲a)). شخصی که فاقد ثبات‌قدم بود نمی‌توانست صادق، سخاوتمند، وفادار، بردبار، نوع‌دوست و بخشنده باشد و قاعدتاً به‌محض مواجهه با کوچک‌ترین دشواری یا مقاومتی تلاش‌های فاضلانه‌اش به سردی می‌گرایید

ازآنجاکه هرکسی لولوخورخوره‌های خاص خودش را دارد، افراد ممکن است ترکیبی غافلگیرکننده از شجاعت و ترس را به نمایش بگذارند (مثلا رجوع کنید به مواردی که سربازی بی‌پروا دربرابر آتش دشمن می‌ایستد، اما از مراجعه به دندانپزشک به‌شدت هراس دارد).