بریده‌هایی از کتاب درسنامه اخلاق اسلامی

در فارسی از واژه «خَلق» با عنوان صورت و از واژه «خُلق» با عنوان سیرت یاد می‌شود. چنان که سعدی می‌گوید:   صورت زیبای ظاهر هیچ نیست   ای برادر سیرت زیبا بیار

۱. خَلق که به معنای آفرینش است و وقتی در باره انسان بکار می‌رود به معنای صورت و سیمای ظاهری اوست که با آن از دیگران تمییز داده می‌شود. به عنوان مثال در باره خَلق یعنی صورت و شکل ظاهریِ پیامبر اکرم(ع) چنین نقل شده است: رسول اکرم(ع) چهارشانه و متوسط القامة بود؛ نه بلند قامت و نه کوتاه قامت، اندام نیکویی داشت، مویش نه مجعّد بود و نه ریخته، گندم‌گون بود و آهسته گام برمی‌داشت. ۲. خُلق که به معنای خوی، سرشت و سجیّه است و در حقیقت تصویرگر سیمای باطن انسان است که در کنار سیمای ظاهر، شخصیت و حقیقت انسان را معرفی می‌کند. بر این اساس گفته می‌شود که پیامبر اکرم(ع) بسیار مهربان، بخشنده، بردبار، خوش‌برخورد، منظّم و منضبط بود.