بریده‌هایی از کتاب سیندرلای گناهکار

«بعضی‌ها آدم‌های بدی می‌شن، چون کسی دوستشون نداره.»

یک بار آخر شب حرف‌های نامادری با او را شنیدم که می‌گفت: «اگه مردی یک بار تو رو کتک زد، باز هم این‌کار رو تکرار می‌کنه. و دوباره و سه‌باره و چندباره. نباید با چنین مردی باشی. هرگز.» من دلم نمی‌خواهد که تا آخر عمر کتک بخورم.

«بعضی‌ها آدم‌های بدی می‌شن، چون کسی دوستشون نداره.»

«اگه مردی یک بار تو رو کتک زد، باز هم این‌کار رو تکرار می‌کنه. و دوباره و سه‌باره و چندباره. نباید با چنین مردی باشی. هرگز.»

گاهی بدترین اتفاقی که ممکن است برایت بیفتد این است که آرزوی همیشگی‌ات برآورده شود.

فقط کسانی که دوستشان داریم می‌توانند به ما آسیب برسانند.

«بعضی‌ها آدم‌های بدی می‌شن، چون کسی دوستشون نداره.»

فقط کسانی که دوستشان داریم می‌توانند به ما آسیب برسانند.

تمام آدم‌ها نیاز دارند که عاشق کسی باشند، کسی که وقتی شب‌ها چشمانشان را می‌بندند او را با قلبشان حس کنند. این تنها چیزی است که باعث می‌شود فکر کنند آن‌قدرها هم تنها و بی‌کس نیستند.

حس می‌کنم در حال غرق شدنم و افکارم پریشان‌اند. در بین لایه‌های غم و دلتنگی فرومی‌روم. هر لایه عمیق‌تر و تاریک‌تر از لایهٔ قبلی. فکری مدام جلوی چشمم شناور است. پاپا، اگر تنهایم نگذاشته بودی، من هیچ‌وقت سنگ‌دل نمی‌شدم.

با این‌که با من مثل کلفت‌ها رفتار می‌کند، اما اصرار دارد مثل دخترانش به من هم بگوید «عزیزم». احتمالاً نامادری گفتن‌های مرا به این شکل تلافی می‌کند. بهتان قول می‌دهم که من عزیزِ هیچ‌کسی در این دنیا نیستم.

انعکاسم لبخند به لب دارد و نگران به نظر نمی‌رسد. این زندگی، زندگی جدیدی است و دشمنان جدیدی هم سر راهم آمده‌اند که باید به همه‌شان غلبه کنم. سیندرلای قبلی مُرد

قلبم دیگر مثل قبل نمی‌کوبد. تبدیل به کُندهٔ زغال شده. گرفته و سنگین. حس دردناکِ فقدان را حس می‌کنم. همانی که وقتی از رؤیای شیرینی بیدار می‌شوی احساس می‌کنی. می‌دانی که از دست رفته و دیگر نمی‌توانی آن را داشته باشی.