بریده‌هایی از کتاب گلی از گلستان ادب پارسی

عیبیست، بزرگ بر کشیدن خود را وز جمله خلق، برگزیدن خود را از مردمک دیده بباید آموخت دیدن همه کس را و ندیدن خود را