بریده‌هایی از کتاب ضرورت تئاتر

اجرای عدالت به شاهد نیاز دارد وگرنه عدالتی نیست. اما اگر به تماشای زجرکشی کسی بنشینیم، آن رخداد را تأیید کرده‌ایم و شریک جرمیم.

تئاتر دوستان دروغین دارد، و آنها تئاتر را در قلمرو تصنعی هنرهای زیبا به بند می‌کشند. باید تئاتر را از چنگ دوستان دروغینش درآوریم، اما وظیفه‌ای سنگین‌تر از این نیز داریم. بر ماست که از تئاتر در برابر دیدگاهی که آن را هنری بی‌ربط، ویژهٔ نخبگان، و رو به مرگ می‌داند، دفاع کنیم، هنری که می‌گویند تنها مشتی آدم بی‌مصرف تلاش می‌کنند آن را در فرهنگی صرفاً دمخور با فیلم و تلویزیون زنده نگه دارند.

وقتی یاد بگیریم چگونه به رخدادهای زندگی بنگریم و ازآنها صحنه‌های تئاتری بسازیم، آن‌وقت هریک از ما منتقدی می‌شود که می‌داند چرا به تئاتر می‌رود، چگونه تماشا می‌کند، و هدفش از این تماشاکردن چیست. این فیلسوف از ما می‌خواهد تمامی فضاهایی را که در آن زندگی می‌کنیم جدی بگیریم تا وقتی به تئاتر می‌رویم بدانیم چه می‌کنیم، وگرنه تئاتر به‌عنوان هنر همچون کالایی برای فخرفروشی همچنان در اختیار گروه اندکی باقی خواهد ماند.