بریده‌هایی از کتاب رویای سرزمین های پست

بازهم همان کلمه: خوب. دارم یاد می‌گیرم به کلمهٔ خوب اعتماد نکنم.

چه خوب که زندگی با پاپی یادم داده چطور بی‌صدا گریه کنم.

من و دخترهای مثل من گزینه‌های زیادی نداریم که از بینشان انتخاب کنیم. خودمان باید این گزینه‌ها را برای خودمان بسازیم.

. نمی‌خواهم آینده‌ام را به قیمت درد دیگران بخرم.

همین چند ساعت پیش وقتی توی تاریکی سرگردان بودم، اگر بهم می‌گفتند به‌جای مردن در تاریکی می‌توانم زیر ستاره‌ها بمیرم، خوشحال می‌شدم. اما امید، سم رقیق و نافذی است.