بریده‌هایی از کتاب من فقط سیاه نبودم

دل‌گیرم چون قطاری نفت‌کش که در میانهٔ راه سوخت تمام کرده است.

اگر لازم شود تفنگ برمی‌دارم عکست را در جیب پیراهنم می‌گذارم و مسیر بادها و رودخانه‌ها را عوض می‌کنم. محبوب من! گوزن‌ها از پشت زخم می‌خورند و آدمی از روبه‌رو؛ سربازی که از پشت زخم می‌خورد یا دلواپس معشوقی است یا به قطاری از مهمات دل خوش کرده است که قرار نیست از جایی برسد.

دلم! تو شهری هستی با دیوارهایی از خون سرک‌هایی از خون مردمانی از خون بانک‌ها و سکه‌هایی از خون و فرمانروایانی خون‌خوار حالا فکر کن چه اتفاقاتی که می‌تواند برایت بیافتد. دلم...! دلم...! دلم، جغرافیایی که افغانستانش می‌خوانند.