بریده‌هایی از کتاب تربیت کودکان همیشه موفق

کودکان حق دارند که احساسات واقعی والدینشان را بشنوند و با توصیف احساساتمان می‌توانیم بدون آسیب رساندن به دیگران صادق باشیم. از لغت "من" یا "احساس من" استفاده کنید و فقط درباره احساساتتان صحبت کنید.

طرز فکر والدین درباره کودکشان در چند ثانیه می‌تواند به کودک انتقال یابد.

بعضی اوقات برای کودک همین که کسی درک کند چقدر خواهان چیزی هستند تحمل واقعیت برایشان راحت‌تر می‌شود.

کودکان اگر یک گوش شنوا و یک واکنش همدردی داشته باشند می‌توانند به خودشان کمک کنند اما زبان همدردی برای ما راحت نیست

کودکان از شنیدن سخنرانی، ‌ موعظه و نوضیحات طولانی خوششان نمی‌آید. برای آن‌‌ها هر چه یاداوری کوتاه‌تر باشد، بهتر است.

بسیاری از تعصبات والدین مربوط به این است که به کودکان کمک کنند تا با هنجار‌های جامعه خود را وفق دهند و هرچه در این کار تعصبی‌تر باشیم، آن‌ها بیشتر مقاومت می‌کنند.

زمانی که کلمات ما با احساسات واقعی و یکدلی مملو باشد آنگاه به طور مستقیم بر قلب کودک می‌نشیند.

بنابراین چهار روش احتمالی دارید تا کمکهای اولیه احساسی را به کودکی که ناراحت است بدهید. با توجه کامل به او گوش کنید، با استفاده از کلمات احساسات را تایید کنید، اسمی به احساساتش بدهید، خواسته‌هایش را به طور خیالی برآورده کنید.

تنبیه می‌تواند منجر به حس نفرت، انتقام، لجبازی، گناه، ‌بی‌ارزشی و تاسف برای خود شود

چهار روش احتمالی دارید تا کمکهای اولیه احساسی را به کودکی که ناراحت است بدهید. با توجه کامل به او گوش کنید، با استفاده از کلمات احساسات را تایید کنید، اسمی به احساساتش بدهید، خواسته‌هایش را به طور خیالی برآورده کنید.

سعی کنید با کلمات ساده احساسات کودکتان را تایید کنید. "اوه" یا "اوهوم" یا "می‌فهمم. " اگر این کلمات با توجه همراه شوند کودک را ترغیب می‌شود تا احساسات و افکارش را مورد بررسی قرار دهد و شاید هم خودش راه‌حل‌هایی پیدا کند.