بریده‌هایی از کتاب فرصتی برای زندگی

آدم‌های پیر مثل بچه‌ها هستند، یک چیزی در رفتارشان باعث می‌شود با وجود شخصیت بی‌توجه و خودخواه‌شان آن‌ها را دوست بداری.

«قهوه روی قالی ایرانی اتاق پذیرایی ریخته، داستانش درازه ولی من باید تا فردا لکه‌ها رو تمیز کنم. فلوری فلانگن فردا این‌جا می‌آد.»