بریده‌هایی از کتاب خوشحالی تصادفی

تابه‌حال شده به‌اندازهٔ مصرف یک‌هفته‌ات مواد غذایی خریده و وسط هفته متوجه شده باشی که میزان خوراکی‌های مورد نیازت را کم برآورد کرده بودی؟ جالب اینجاست که ممکن است دلیل اشتباهت این باشد که خرید مواد غذایی‌ات را با شکم سیر انجام دادی. معمولاً مردم به‌اشتباه خیال می‌کنند پیش‌بینی‌شان در مورد آینده ـ مثل خرید مواد غذایی به‌اندازه‌ای که کفاف یک‌هفته‌شان را بدهد ـ کاملاً منطقی است؛ اما درواقع شرایط و حال‌وهوای فعلی ما به‌شدت در تصورمان از رویدادهای آینده تأثیر می‌گذارد.

اگر گرسنه باشی و در مورد رویدادی در آینده فکر کنی، بر فرض سخنرانی مهمی در محل کارت، احتمالاً آن را نسبتاً تیره‌وتار می‌بینی و چه‌بسا پیش‌بینی کنی که تجربه‌ای تأثربرانگیز برایت می‌شود چون هیچ‌کس به تو گوش نخواهد داد. این بدبینی ممکن است باعث شود بیخود و بی‌جهت بابت آن سخنرانی نگران شوی یا حتی کلاً لغوش کنی، درحالی‌که اوضاع خوب پیش خواهد رفت.

بااین‌حال، همان‌طورکه هرکسی که شایعه‌ای کذب و غیرواقعی را شنیده باشد می‌داند، اطلاعات نادرست هم ممکن است منتشر شود. اما چرا باید کسی بخواهد اطلاعاتی غلط را با مردم در میان بگذارد؟ درواقع زمانی این اتفاق میفتد که پخش و رواج این باور نادرست هم به‌نفع خود ما باشد و هم به‌نفع جامعه.

در زمان حال هر احساسی داشته باشی (مثلاً اگر سیر باشی)، امکان ندارد بتوانی خلاف آن در آینده را تصور کنی (یعنی احساس کنی که گرسنه هستی).

مثلاً دو تور مسافرتی یک‌جور با قیمت‌های مختلف وجود دارد. اولی قبلاً هزینه‌اش ششصد دلار بوده و صد دلار تخفیف خورده و شده پانصد دلار، آن یکی قبلاً سیصد دلار بوده و حالا افزایش پیدا کرده و شده چهارصد دلار. شاید باور نکنی، ولی بااینکه تور دومی ارزان‌تر است و پول کمتری باید بابتش پرداخت، بیشتر مردم تور اولی را انتخاب می‌کنند چون معتقدند فرصت خوبی نصیب‌شان شده و درواقع دارند بُزخَری می‌کنند.