بریده‌هایی از کتاب تو همانی که می‌ اندیشی

شرایط، انسان را نمی‌سازند، بلکه او را برای خودش آشکار می‌کنند

انسان جایی است که باید باشد

به هر چیزی که اجازه دهید در ذهن شما ریشه بدواند، اجازه دادید که شما را تعیین کند و بسازد

بخواهید تا اجابت شود و طلب کنید تا بیابید

داشتن شخصیت شریف و خداگونه تصادفی و اتفاقی نیست؛ بلکه نتیجه طبیعی تلاش مداوم برای درست اندیشیدن است؛ حاصل هم‌نشینی طولانی با اندیشه‌های خداگونه است. درست به همین صورت، شخصیت نانجیب و حیوانی نیز حاصل در سر پروراندن اندیشه‌های پست و حقیرانه است.

اراده انسان، آن نیروی نادیدنی، فوران روحی لایزال است.

انسان قبل از هر چیزی باید غرایز حیوانی را کنار بگذارد. شاید نتواند تمامی خوی حیوانی و خودخواهی خود را کاملا کنار بگذارد؛ اما باید دست کم بخشی از آن را از بین ببرد. کسی که اولویتش غرایز حیوانی است، نه توانایی درست اندیشیدن دارد و نه توانایی برنامه‌ریزی کردن و در هر کاری شکست می‌خورد. چطور انتظار دارد در حالی که توانایی کنترل کردن و در اختیار گرفتن افکار خود را ندارد مسئولیت‌هایی جدی در زندگی را به عهده گیرد؟ هیچ موفقیتی بدون زحمت و فداکاری بدست نمی‌آید. موفقیت نصیب کسانی می‌شود که اندیشه‌های حیوانی وجود خود را مغلوب کرده‌اند و ذهن خود را بر پیشرفت، تقویت عزم و اعتماد به نفس متمرکز کرده‌اند. مسلما هر چه در پیشرفت قدرت افکار و اندیشه‌های خود موفق‌تر باشند، موفقیت آن‌ها هم بیشتر خواهد بود

عمل، شکوفه اندیشه و تفکر است و شادی و رنج میوه‌های آن هستند؛ در نتیجه، انسان میوه‌های تلخ و شیرینی را که به دست خود کاشته است، درو می‌کند.

انسان تنها با صبر، تمرین و پافشاری بی‌وقفه، می‌تواند از دروازه معبد دانش بگذرد.