بریده‌هایی از کتاب بنویس تا اتفاق بیفتد

نوشتن محرکی برای سیستم فعال‌کننده شبکه‌ای است که سیگنالی را به مغز می‌فرستد: «بیدار شو، توجه کن، به جزئیات توجه کن!» زمانی که هدفتان را می‌نویسید، مغزتان تمام‌وقت کار می‌کند تا ببیند آن را دریافت کرده‌اید یا نه. همچنین علائم و سیگنال‌هایی را که تمام‌وقت آنجا هستند، مانند هوندای آبی را به شما نشان می‌دهد.

فعالیت در اینجا باعث ایجاد تحرک در جای دیگری می‌شود. بنویسید تا اتفاق بیافتد. هرگز نخواهید فهمید چه موقع سیگنال شما در جزیره دیگر فرستاده می‌شود.

نوشتن موجب ارسال پیامی با مضمون آمادگی ما برای دریافت به کائنات می‌شود و کائنات هم با ارائه دادن نشانه‌ها و علامت‌ها به ما پاسخ می‌دهد و می‌گوید: «من پیام تو را دریافت کردم و روی آن کار می‌کنم!»

یک رفتار معین وقتی در تعداد معینی از افراد شایع شود، خود به خود شروع به پخش شدن در بین افراد جوامع دیگر می‌کند. این موضوع در مورد شعور و آگاهی هم صدق می‌کند.

برای مردم قدیمی مصر، نوشتن هر چیز به منزله جان بخشیدن به آن و واقعی ساختن آن است.

«اسکات آدامز» خالق داستان‌های مصور «دیلبرت»، مجموعه کاملی از رویاهای نوشته شده دارد که قدم به قدم به‌وقوع پیوسته‌اند. آدامز می‌گوید: «وقتی یک هدف را می‌نویسید، شاهد رویدادهایی خواهید بود که منجر به تحقق یافتن آن هدف می‌شود.»

از زیاد خواستن نترسید. بخواهید و به اینجاه‌طلبی خود ادامه دهید. با تمام قلب خود بنویسید. تا جایی که صفحه شما جا دارد بنویسید و فهرست را تا جای ممکن طولانی و طولانی‌تر کنید.

نوشتن رویاها و آرزوها مانند فرستادن یک علامت به سوی کائنات است که می‌گوید: «برای بازی آماه هستم.»

نوشتن رویاها و آرزوها مانند فرستادن یک علامت به سوی کائنات است که می‌گوید: «برای بازی آماه هستم.»

خبر بد این است که بهترین برنامه‌ها و ایده‌ها، بدون ثبت کردن و مرور کردن از بین می‌روند.

ایده‌ها و افکار به سرعت نور می‌آیند و می‌روند.

پادشاه قصه آلیس در سرزمین عجایب می‌گوید: «وحشت آن لحظه را هرگز فراموش نخواهم کرد.» ملکه به سرعت می‌گوید: «به هر حال اگر آن را یادداشت نکنی فراموش خواهی کرد.» پیشنهاد می‌کنم دفترچه کوچکی بخرید که همیشه همراهتان باشد تا اگر به‌طور ناگهانی ایده‌هایی به ذهنتان آمدند، آن‌ها را یادداشت کنید.