بریده‌هایی از کتاب اعلام یک قتل

آنچه مایه سعادت یا بدبختی ماست، در خودِ ماست

انسانی که درد دارد، وقتی دردش به نحوی تسکین می‌یابد و دیگر آن را احساس نمی‌کند، از همان لحظه معنی زندگی را کاملا درک می‌کند

به نظر من، اگر تو در خانه هم می‌ماندی و سر کار نمی‌رفتی، باز هم آن طور که فکر می‌کنی نمی‌توانستی استراحت کنی و از زندگی‌ات لذت ببری. چون بالاخره همیشه کارهایی هست که آدم باید خودش انجام دهد.

این موضوع همیشه برای من جالب بوده است. یعنی مردم یک چیزهایی را فقط در اوج هیجان و ناراحتی می‌بینند، یک چیزهایی را واقعآ می‌بینند و جالبتر اینکه یک چیزهایی را اصلا نمی‌بینند.

مردم اگر درست حرف نمی‌زنند، لابد دلیلی دارد.

وقتی یک آدم ضعیف واقعآ احساس ترس کند، ممکن است بکلی کنترل خود را از دست بدهد و دست به هر کاری بزند.