بریده‌هایی از کتاب دختر جمعه ها

وقت سختی‌ها خدا تنها کسی‌ست که صدای آدم‌ها را می‌شنود.

چند روز بعد همه‌چیز به حالت عادی برگشت. مهندس‌های فرودگاه نقص فنی هواپیما را رفع کردند و هواپیما دوباره به چرخه‌ی پرواز برگشت. مأموران نظافت فرودگاه وارد هواپیما شدند. با جاروبرقی‌های مخصوص افتادند به جان هواپیما و از روی صندلی‌ها و کف راه‌روهای هواپیما دانه‌های گرد و براق تسبیح را جمع کردند. کتاب‌های دعا و برگه‌های پاره‌پاره‌ای که زیر دست و پا حسابی سیاه و لگدمال شده بود، جمع کردند ریختند توی نایلون‌های بزرگ کاغذهای باطله. همه‌چیز را منتقل کردند به انبار فرودگاه.

حالا از آن روزها دوازده سال می‌گذرد و او با ایده‌های مختلف، ثروتش را که حفظ کرده هیچی، چند برابرش هم کرده. حالا او و همسرش در یک پنتهوس در شمال تهران زندگی می‌کنند، دوتا ماشین سال زیر پای خودش است و یکی هم برای همسرش هدیه گرفته. یک شرکت هواپیمایی و چند رستوران زنجیره‌ای دارد و یکی از کله‌گنده‌های بازار ارز است. دقیقاً دوازده سال از آرزوی همسر کاوه می‌گذرد اما او هنوز فرصت نکرده برای سفر خانه‌ی خدا ثبت‌نام کند.