بریده‌هایی از کتاب مبتلا

هر چه قدر هم حرمتی بشکند و دلخور باشیم از هم یا تمام خاطره‌هایمان رنگی از تلخی بگیرد باور کن عشق اگر عشق باشد تمام نخواهد شد... زمزمه کرد؛ عشق اگر عشق باشد!

حیران شدم در کار تو، درمانده از رفتار تو هم می‌گشایی پای را... هم قفل و بستم می‌کنی

ـ خودت نمی‌دانی اما پیچیده‌ترین معادلاتِ زندگی‌ام با فرمولِ نگاه و لبخندِ مهربانِ تو به سادگی حل می‌شوند!

آدما هر چی می‌کشن از خیال‌های خامشونه... خیال خام این‌که خیلی عاقلی، خیلی می‌دونی و محاله اشتباه کنی. پس تو چشماتو باز کن و خودتو اسیر کسی نکن که طناب دارش دستشه. قبل این‌که به کشتنت بده خودتو نجات بده.